T Coninckrijk, Kaprijke (2025)

02/09/2024

Eerste schooldag

Daar ging je, mijn kleine unicorn.
Mijn unieke, magische meid.
Met je hoorn vooruit
reed je met de fiets naar school,
niet wetend wat je te wachten stond:
jouw eerste dag in het eerste leerjaar!

Met een moeder als ceremoniespreker
die gek is van rituelen ☺️
zou je niet zomaar de poort van de lagere school binnenwandelen.
Dus we reden eerst naar de kleuterschool
En je zei dag en gaf een dikke knuffel
aan je juffen en meester van de derde kleuterklas.

Met zo veel liefde en goede moed op zak
begon je aan de oversteek
van de kleuterschool naar de lagere school.
Met een warm welkom van de juffen, een loopje over de rode loper
en een foto van ons samen was je meteen op je gemak.

Je reis doorheen de lagere school is begonnen
De zoveelste mijlpaal.
Maar we hebben ‘m mooi gehaald en ingezet.
Dus (be)leef je mooiste lagere schooljaren, mijn kleine unicorn.
Met je hoorn vooruit, de kleuren van de regenboog en een sprankeltje magie.

#

28/08/2024

Lieve mama’s en papa’s van Lentefeestelingen,

In het najaar organiseer ik een workshop Lentefeest/ Groeifeest! Wil je graag zelf een ceremonie/momentje voor je kind creëren, maar weet je niet waar te beginnen? Dan is deze workshop iets voor jou!

Zet de kroon op je levenswerk en creëer een unieke ceremonie voor jouw Prins/Prinses!
Welkom in ‘t Coninckrijk!

Meer info over data en locatie volgen binnenkort! 🤗

21/08/2024

Ik heb iets met boeken. Los van het feit dat ik er te weinig tijd voor maak, houd ik immens van die papieren bundels vol letters en inhoud. Boeken trekken me aan. En het liefst de gebruikte, de be’leef’de, de tweedehandse boeken. Een goed boek ‘ontdekken’ op een rommelmarkt of in de kringloopwinkel is als een schat vinden of een pot goud aan het einde van de regenboog. Ik koop ze dus niet vaak nieuw, al zal ik toch altijd eens de lokale boekhandel binnenlopen, ongeacht waar ik ben.

Ook de bibliotheek is natuurlijk een walhalla voor de book lover, maar het nadeel is dat je die boeken maar even mag houden. Ik kan er moeilijk de vinger op leggen, maar ik word graag omringd door míjn boeken. Bij ons thuis vind je ze dan ook overal. Hun aanwezigheid geeft me een soort van veilig gevoel. Alsof hun kaften me omarmen met al hun kennis. Want oh ja, ik lees geen (amper) romans, maar non-fictie over de meest uiteenlopende onderwerpen.

Het is moeilijk te omschrijven welk gevoel het me geeft om die hoop kennis, inzichten, verschillende invalshoeken rond mij te hebben. Ik kick op kennis, I guess? Ik ben dan ook in belachelijk veel geïnteresseerd. Ik weet van niets alles maar van uiteenlopende onderwerpen wel iets. En die honger naar kennis en weten is soms heel vermoeiend, maar het helpt me anderzijds bij het creëren van ceremonies. Elke mijlpaal is anders, elke persoon is uniek en elk kiest een ander thema. Als ik een opdracht binnenkrijg, doe ik niets liever dan in dat thema te duiken en daar zo veel mogelijk informatie over opdissen. Ik dompel me helemaal onder. Als ik een afscheid moet voorbereiden over iemand die in de paardensport zat, dan zoek ik dat thema op. Als een lentefeesteling een passie heeft voor dieren, dan duik ik die wondere wereld van kennis in, op zoek naar nét die informatie die ik kan gebruiken voor de ceremonie. Geen enkel thema schrikt me af. I love it!

Dus heb je een zoon of dochter die gek is op onderwaterschaatsen of regenboogschieten, is jullie trouwthema gewervelde zoogdieren: je weet me te vinden! 😉 Wie weet heb ik er wel een boek over in mijn boekenkast.
📷 .anouck

07/08/2024

Mission Impossible

Mijn wederhelft ging maandag zijn 50ste levensjaar in. Maanden geleden al vroeg ik hem of hij graag iets wou doen: een uitstap, een feestje,… “Nee”, zei hij, “laat de dag maar gewoon passeren.”. Mooi niet dus! 😊

Zo een mooie verjaardag kon ik toch niet zomaar laten passeren? Ik smeedde maandenlang snode plannen, toewerkend naar dé verrassingsdag op zondag 4 augustus. Het begon met een geheim e-mailadres dat ik op zijn naam creëerde waar iedereen wensen, herinneringen, foto’s en leuke anekdotes over en met hem naartoe kon sturen. Op zijn verjaardag ontving hij het e-mailadres en het paswoord. Een aanrader trouwens!

Deel 2 van deze Mission Impossible was een verrassingsmotorit. Hiervoor werd zijn beste vriend maandenlang mee de geheimhouding ingesleurd. Hij organiseerde de rit en lokte Rik zondag mee op een zogezegde motorrit met z’n tweeën. Een dorp verder stond echter een groep van vrienden en familie, die voor deze speciale gelegenheid tot ‘De Bende Van Rik’ werd omgedoopt, hem op te wachten. De verrassing was fenomenaal, maar de rit nog fenomenaler. Met gepersonaliseerde Bendevlagjes aan de moto, maakte De Bende een prachtige rit door het land, afgewisseld met spijs, drank en goede gesprekken. Voor Rik was de dag al geslaagd.

Wat hij echter niet wist, is dat de kinderen en ik ondertussen de hele tuin hadden klaargezet en versierd, hapjes en desserts hadden gemaakt en de ijskast hadden gevuld met een serieuze voorraad drank. En dan kwamen er nog een hele Bende familie en vrienden toe. Zijn verbazing was dan ook groot, toen hij om de hoek van het huis kwam na de motorrit en werd ontvangen door een vol Happy Birthday zingend terras! Zoals het een ceremoniespreker betaamt, stak ik ook nog een speech af, voor hem, omdat hij het zó verdient om es in de spotlight te staan.

Het was pittig, het was uitdagend, het was vermoeiend om alles in het geheim te doen. Maar het was geslaagd, oergezellig, schoon, emotioneel, en alles o zo waard! Ik wou hem laten voelen en weten hoe gewaardeerd en graag gezien hij wordt. En het was dankzij iedereen aanwezig zo veel mooier dan ik me ooit had kunnen wensen! Mission accomplished!

29/06/2024

M-uze

2 mei 2023. Die ochtend reed ik naar mijn werk, maar het was geen ochtend zoals alle andere. Want die dag zou ik afscheid nemen van mijn dierbare collega M, die we veel te vroeg hebben moeten afgeven.

“Zou iemand een tekst willen schrijven voor de dienst”, was er die week ervoor gevraagd. Ik stelde me kandidaat, ging aan mijn bureau zitten en de woorden vloeiden uit mijn pen. Met de tranen in de ogen pende ik mijn laatste woorden aan M. neer. “Wil je de tekst ook voorlezen?”, was de volgende vraag van mijn leidinggevende. Ik zou het proberen, maar had enorm veel schrik dat ik mijn emoties niet de baas zou kunnen.

Die ochtend van 2 mei zat ik dus in mijn auto, tranen in de ogen en op van de zenuwen. M. had me die nacht ervoor in mijn dromen bezocht. Ze zat even, heel even maar, naast me op haar eigen afscheidsdienst om te zien of alles in orde was. Toen ik haar in mijn droom vroeg hoe dat mogelijk was, hoe het kon dat ze daar zat, was de stoel leeg… Met de droom in gedachten arriveerde ik op het werk, vanwaar we met alle collega’s richting aula vertrokken. Een massa volk, de zenuwen namen nog toe. En toen ik haar man en haar kinderen zag, brak ik even.

We namen plaats in de aula. De dienst was amper begonnen en ik werd als eerste naar voren geroepen om mijn tekst voor te lezen. Met knikkende knieën en tranen in de ogen stond ik daar voor die bomvolle aula. En met trillende stem las ik mijn tekst voor. Voor haar. Omdat het het laatste was wat ik voor haar kon doen. Bij de laatste zin brak mijn stem, maar ik perste er de laatste woorden nog uit. Een enorm zwaarte viel van mijn schouders, ik voelde een soort van innerlijke verlichting in dat immense verdriet, omdat ik dat voor haar had kunnen doen.

En dat gevoel is nog lang blijven hangen en nazinderen. Toen ik een maand later onverwachts door De Nachtzon Uitvaartverzorging het aanbod kreeg om als ceremoniespreker afscheidsdiensten voor te gaan, ben ik daar door M. op ingegaan. Ik had nooit het plan om meteen afscheid in mijn aanbod als ceremoniespreker op te nemen, ik dacht dat ik er niet klaar voor was. Maar door M. ben ik dat wel. Ondertussen ben ik al meer dan 20 afscheidsdiensten voorgegaan en ik vind het een eer om van elk afscheid iets warms en moois te maken. En elke keer als ik op weg ben naar een afscheidsdienst, praat ik even tegen M. Want zonder dat ze het wist, werd zij mijn Muze.

Ik mis haar nog elke dag en wou dat ik nog één keer met haar kon praten of schaterlachen met nagebootste scènes uit Willy’s en Marjetten of onze jaarlijkse verkleinwoordjesdag. Merci M. voor alle mooie momenten en gesprekken die we samen als collega’s hadden. En Merci dat ik dankzij jou zo mooi werk mag doen.
Liefs, Silvie

Heb jij al ooit voorgelezen op een afscheid?

In samenwerking met Nachtzon Uitvaartverzorging - Dirk Van Nieuwkerke
📷 Marcelo Jaboo

20/06/2024

El DoRienDo

De mama van Rien won tijdens Santeboetiek 2022 een Groeifeest voor haar zoontje. Een jaar later ontmoette ik Rien om kennis te maken en hem een beetje te leren kennen. Ik kwam vanalles over hem te weten, waaronder zijn grote liefde voor spelletjes spelen met zijn familie en vrienden. Zijn lievelingsspel is “De zoektocht naar El Dorado”.

Met alle kennis die ik over hem en zijn familie had verworven, ging ik aan de slag en creëerde ik “De zoektocht naar El DoRienDo”. Door raadsels op te lossen en nóg meer spelletjes te spelen, moest Rien zich op een groot spelbord een weg zien te banen door de jungles van het verleden, het heden en de toekomst om zo uiteindelijk de gouden stad te bereiken. Bij elke hindernis en spel en dus elke mijlpaal uit zijn jonge leven stonden we even stil.

Met de hulp van zijn familie en vrienden bereikte hij het goud, om te ontdekken dat hij het echte goud al van bij de geboorte in en rondom zich heeft.

De zoektocht naar El Doriendo werd een prachtige zoektocht door het enthousiasme van deze heerlijke familie, de mooie woorden van Opa Tuin, de sfeerfolle live muziek van de papa, het ontroerende gezang van de zus, het overheerlijke dessert van de mama en ten slotte Riens eigen breakdance optreden. Dit alles maakte het tot een Groeifeest dat hij nooit meer zal vergeten. Om het met de woorden van zijn Opa Tuin te zeggen: Non, Rien de Rien, je ne regrette Rien.

Ook een Groeifeest op de planning volgend jaar? Wees er snel bij!

23/05/2024

Workshop

‘In aanloop van mijn trouw volgenden mijn zus en ik een workshop bij T Coninckrijk. Ik wil graag de ceremonie voor de trouw zelf in elkaar boxen maar wij hadden geen flauw idee hoe hier aan te beginnen, buiten enkele tips op het internet waar ik door de bomen het bos niet meer zag.

Gelukkig was Silvie daar! Een warme persoon met een heel persoonlijke aanpak boordevol leuke traditionele en tegelijkertijd zeer originele ideeën. Die originele ideeën kwamen goed aan bod toen ze ons thema volledig begreep, dit met verschillende leuke insteken. In de workshop overliepen we alle mogelijkheden van indeling, rituelen, opstelling, taakverdeling,…

Deze workshop is een echte aanrader voor iedereen die een eigen persoonlijke ceremonie wil op zijn/haar feest!
Wij zijn hier alvast vol goeie moed gestart met de vele tools en skills die we meekregen 🤩
Een dikke merci!’

Bedankt voor de mooie woorden! Jullie ceremonie wordt top! ❤️

Ook een huwelijk in het vooruitzicht en wil je graag je eigen ceremonie creëren? Boek je workshop bij Coninckrijk Ceremonies!

m

19/05/2024

Erfenisvogel

Bijna drie jaar geleden overleed mijn schoonvader. Plots. Mijn schoonmoeder was op dat moment al even gehospitaliseerd, en zou van daaruit verhuizen naar een woonzorgcentrum. Geheel onverwachts was het huis waar ze beiden een groot deel van hun leven hadden doorgebracht onbewoond. Op één gevederde vriend na: Pietje, de kanarie.

Mijn schoonouders hebben altijd kanarietjes gehad. Als er eentje stierf werd er telkens een nieuwe zangvogel in huis gehaald. En ze heetten allemaal Pietje. Zelfs geen Pietje De Eerste of Tweede. Gewoon Pietje. En elk Pietje was hun huisvriend en werd goed in de watten gelegd. Mijn schoonouders praatten ertegen, floten ernaar en (elk) Pietje floot lustig terug.

Maar toen stond hij daar dus in dat lege huis. En nu? Tussen de vele regelingen door die met een overlijden gepaard gaan, moest er ook voor hem een oplossing gezocht worden. Familie en buren werden bevraagd of ze Pietje wilden adopteren, maar niemand wou ‘m. Mijn man kreeg het echt niet over zijn hart om dat kleine gele vriendje van zijn ouders weg te doen en dus kwam hij mee naar ons thuis. Ik zag dat eerlijk gezegd eerst echt niet zitten, want nog een vogel bovenop een kroostrijk samengesteld gezin, twee katten, een hond en een harem kippen, was een zangvogel er wat te veel aan.

Maar Pietje kreeg een plek in ons huis en in ons hart. Want hoe onbenullig zo’n vogeltje kan lijken, we hebben er een band mee. Hij houdt ons dagelijks gezelschap aan mijn bureau waar we vaak zitten te werken. En we praten er tegen en fluiten ernaar. Sommige maanden is hij stil en sommige maanden houdt meneer zijn snavel niet. “Pietje, ’t is goed hé”, zeggen we dan. En dan stopt hij (even).

Hij is een herinnering aan mijn schoonvader, aan mijn schoonmoeder in het woonzorgcentrum en aan het ouderlijke huis van mijn man. Hij is ónze erfenisvogel.

Overleden dierbaren herdenken kan op veel manieren. Hebben jullie ook een erfenisdier?

12/05/2024

“Mama, waarom kijk jij zo naar mij?”, vraagt ZE dan.
Soms staar ik naar mijn dochter. In een soort waas of roes van bewondering. En als ik HAAR aankijk, denk ik vaak: maar jongens toch, hebben wíj dat gemaakt? Ik kan soms nog steeds niet geloven dat ik die mooie verstandige meid MIJN DOCHTER mag noemen.

Over het moederschap wordt veel geschreven. Soms zijn het lofzangen, soms klaagzangen. Soms is het gewoon de realiteit, overgoten met een grote portie humor. Voor mij is mama zijn magisch. Niet alleen biologisch, hoe een cel van mij met een cel van mijn man nieuw leven heeft gecreëerd en ik dat leven op de wereld mocht zetten. WAUW! Toch? Maar ook op, zal ik het ‘spirituele’ vlak noemen? Hoe heerlijk ik het vind om voor HAAR te zorgen en tegelijkertijd HAAR zelfstandigheid aan te moedigen. Hoe ZE mij kopieert en van me leert, maar ik evenveel leer van HAAR. Hoe ZE mij doet groeien en naar oplossingen doet zoeken, waar ik vroeger nooit naar gezocht zou hebben. Ik ben dezelfde niet meer als toen ZE er niet was.

Want er is een tijd geweest dat het er naar uitzag dat ik HAAR nooit zou ontmoeten. Dat ik me die eretitel ‘mama’ nooit zou kunnen toe-eigenen. Dat er nooit iemand ‘mama’ tegen me zou zeggen. Dat brak mijn hart…en nog steeds als ik daaraan terugdenk. Daarom gaat mijn hart vandaag ook in het bijzonder uit naar al die vrouwen die zo graag mama willen zijn, maar dat (nog) niet zijn of misschien nooit zullen worden. Ik snap het. Een hele dikke knuffel.

Liefs,
Silvie

31/03/2024

Vrolijk Pasen!

Voor mij is Pasen allang geen religieuze aangelegenheid meer. In alle eerlijkheid ken ik ook de originele betekenis van Pasen en de dagen ervoor niet meer precies. En toch kijk ik er elk jaar naar uit. Nu hoor ik jullie denken: Pasen enkel voor de chocolade, da's zo commercieel. Daar zit uiteraard enige waarheid in.

Maar het is niet het commerciële dat me aanspreekt. Pasen is Lente, is vakantie, is tijd doorbrengen met je familie op een paasbrunch vol eiersalade, gekookte eieren en de oogst aan chocolade eieren die de kinderen 's ochtends geraapt hebben.

En dat is misschien nog het échte hoogtepunt voor mij: meegaan in de fantasie van mijn dochtertje van 5 die in pyjama en met de laarzen aan in de tuin op zoek gaat naar eieren met haar kruiwagentje. Het enthousiasme horen in haar stem en de fonkel in haar oogjes zien als ze ontdekt dat dé Paashaas speciaal voor haar is gekomen.

Sommigen noemen het bedrog of liegen tegen kinderen, ik vind het pure magie. Fantasie is zo belangrijk! Ook in mijn lentefeesten mag er altijd wat magie en fantasie zitten. Als een suprise ei dat je vol spanning openmaakt en dan ontdekt wat er in zit. Eitje, iemand?

📷

24/03/2024

Mooimakers

Mijn mama heeft me van kinds af aan geleerd om nooit afval op de grond te gooien. Een snoeppapiertje, een papieren zakje, een stukje plastic,...belandde altijd in een vuilbak. En als er niet meteen eentje in de buurt was, dan hielden we het afval bij in onze jaszak of boekentas tot we het ergens in de vuilbak konden droppen. Ik ben mijn mama dankbaar dat ze me dit heeft meegegeven. Moederke Aarde geeft ons zo veel, laten we haar goed soigneren.

En zo is het ondertussen een jaarlijkse traditie om met de kinderen deel te nemen aan de Mooimakersactie in onze gemeente. Gewapend met grijpers, handsschoenen, vuilniszakken en bolderkar gaan we de straten mooi maken. Ze gaan er de volle 100% voor! Het is een mooi familiemomentje en ik hoop hen zo hetzelfde te kunnen meegeven dan wat mijn moeder mij meegaf.

Het zijn soms kleine dingen, maar het is fijn als je anderen iets kunt meegeven. Niet alleen waarden, maar ook dat je er altijd voor hen bent, dat je trots op hen bent of dat je hen graag ziet. En dat is ook exact wat een ceremonie doet. Bij een Groeifeest laat je je kind weten dat je trots bent, dat je hem/haar graag ziet zoals hij/zij is. Bij een huwelijk laat je je partner in het bijzijn van familie en vrienden weten wat je écht voor hem/haar voelt,... Zoveel gelegenheden, zoveel mogelijkheden.

Wat wil jij graag meegeven?

21/03/2024

Magnolia ‘Roxana’

Lenteeeeeee!!!! Deze magnolia is de eerste boom die gaat bloeien in onze tuin. Haar dieppaarse bloemen staan sinds enkele dagen volledig open, een waar feest voor het oog. Niet alleen omdat de magnolia één van mijn lievelingsbloemen heeft, maar des te meer omdat deze magnolia een diepe betekenis voor me heeft. Als vroege bloeier kondigt de magnolia de lente aan, ze kondigt leven aan!

Net zoals mijn dochter Roxàn. Want deze magnolia susan is háár boom. Zes jaar geleden kondigde zij haar leven aan, bracht zij de lente in mijn leven. Even zag het er naar uit dat het altijd winter voor ons zou blijven, maar plots was ze daar. Als een voorjaarsbloem die door de sneeuw kwam piepen.

We kozen er bewust voor om haar niet te laten dopen, maar om haar geboorte met andere rituelen te vieren. Enkele maanden na haar geboorte kwamen we met de grootouders en meters samen. Nadat we samen gezellig hadden gegeten en op haar hadden geklonken, trokken we naar de Lembeekse bossen om daar enkele boompjes met haar naam in het geboortebos te planten. Daarna kregen beide meters elk een magnolia susan – die ik tot magnolia roxana omdoopte – als geboortecadeau. Ik stak er ook een persoonlijke tekst bij, waarom we voor hen hadden gekozen als meter. De drie magnolia’s bloeien nu op drie verschillende plaatsen maar zijn verbonden met elkaar. Als ik uit het keukenraam kijk en de bloeiende magnolia zie staan, wordt mijn hartje altijd warm.

’t Coninckrijk bestond toen nog niet, maar zonder dat ik het besefte, wou ik toen al echt betekenis geven aan die belangrijke mijlpalen in het leven. Er zijn zo veel andere rituelen dan het doopsel, het is wat je er zelf mee wil doen. Ik kan niet wachten tot ik volgend jaar haar Lentefeest mag voorbereiden 😊.

Wil je volgend jaar ook een Lentefeest van 't Coninckrijk of tips om zelf een ceremonie voor je kind te creëren? Neem dan gerust contact op.

🌸

18/02/2024

De flyers vinden hun weg door het Meetjesland 😊. Dank aan alle handelaars en instanties waar ik al flyers heb mogen leggen of mogen posten: Kaprijke en Lembeke Maldegem.

Inschrijven voor de workshop kan nog steeds!

14/02/2024

Valentijn

Valentijn. Voor de ene pure commerce, voor de andere eerder Balentijn en voor nog anderen is het toch eens hét moment om stil te staan bij de liefde. Mijn man en ik zeggen altijd 'Goh, daar doen wij niet aan mee, 't is elke dag Valentijn' (not 😄). We doen die dag effectief niets met ons tweetjes, maar een schoon woordeken of een kaartje, dat doen we wel.

Gisteren deed ik hier een oproep om eens een liefdesbrief te schrijven. Dan kan ik niet anders dan het voorbeeld geven. Daarom een publieke ode aan mijn 'media naranja', mijn betere helft:

"Onze harten werden in het verleden meermaals gebroken. Zowel het zijne als het mijne. Zó gebroken, dat de grond onder onze voeten werd weggeveegd, het helemaal donker werd en we niet wisten of we ooit nog gelukkig zouden kunnen zijn. Tot hij en ik elkaar tegenkwamen.

Alles ging van in het begin zo vanzelf, zelfs met die zware rugzak die we beiden droegen. Ondanks stress, verbouwingen, verdriet en verlies kunnen we zeggen dat onze band nog steeds sterker en mooier wordt.

Hij is mijn kintsugi, de japanse kunst om scherven met goud te lijmen om weer heel te maken. Hij maakte mijn littekens zichtbaar, maar verzorgde ze en maakte ze zachter. De schoonheid van imperfectie, da's liefde 💖"

13/02/2024

Liefdesbrieven en mix tapes

Ik kom uit de tijd dat de dieren nog spraken en er geen gsm's waren. Uit de tijd dat er nog buiten gespeeld werd in de straat en ik als kind elke dag naar de brievenbus liep om te zien of er niks bij zat voor mij. En als er dan een brief of kaartje kwam, weekte ik de postzegels van de enveloppen en las ik de brief of het kaartje wel tien keer opnieuw. En ik bewaarde ze. A.L.L.E.M.A.A.L.

Enkele weken geleden besloot ik eens de Marie Kondo in mij boven te halen en eens grondig door al mijn kaartjes en brieven te gaan. Want nog eens, ik had echt ALLES bewaard maar al zeker 20 jaar niet meer bekeken. Wat ik ingeschat had als een werkje van een kwartier, is een trip down memory lane van enkele uren geworden. Wat een hoop kaarten en brieven heb ik in mijne jeugd mogen ontvangen! Soms gewoon groetjes van een vriendin op kamp, soms verjaardagskaartjes en soms ellenlange emotionele brieven van vriendinnen of vrienden. Mijn hartje ontplofte bijna van ontroering en geluk van al die mooie woorden van mooie mensen opnieuw te lezen. Velen zijn uit ondertussen uit mijn leven verdwenen, maar dus niet uit mijn hart. Merci!

Bij deze lanceer ik graag een OPROEP. Schrijf nog eens een échte liefdesbrief. En dat hoeft niet per se voor je partner te zijn, want liefde komt in vele vormen. Ga ergens op een rustig plekje zitten, neem een mooi blaadje papier en pen en neem er je tijd voor. En als je dat echt niet ziet zitten, maak eens een origineel muzieklijstje voor iemand. Zoals de mix tapes van vroeger.

Wie ga jij een brief schrijven?

📷 Felipe Pelaquim

❤️

12/02/2024

(B)Roodkapje

Elke avond lees ik een verhaaltje voor aan mijn dochtertje van vijf. Onlangs was het tijd om een nieuw boek uit haar boekenkast te plukken. Het werd een heel oud boek met een rode kaft, waarin de verzamelde sprookjes van Grimm staan (jeugdsentiment!). Ze koos voor Roodkapje.

Met zoveel mogelijk inlevingsvermogen en verschillende stemmetjes probeerde ik het verhaal van Roodkapje tot leven te brengen. Vol enthousiasme vertelde ik over hoe Roodkapje met haar mandje vol brood en lekkers naar haar zieke grootmoeder gaat en de wolf tegenkomt.

Mijn dochter leek wat afgeleid maar ik hield vol, tot het einde. Waarna ze me vroeg: “ Maar mama, waarom eet die wolf eigenlijk de grootmoeder op?”. Waarop ik zei: “Euh...goede vraag, ik vermoed omdat hij honger heeft?”, antwoord ik aarzelend. Waarop zij zei: “Maar waarom vraagt die wolf dan niet gewoon aan Roodkapje of die het brood en lekkers uit haar mandje mag hebben?” Mic drop! :-)

Het is niet meteen de moraal van het verhaal Roodkapje, maar het stemde me wel tot nadenken. Verhalen zijn niet altijd logisch of voor de hand liggend. En één verhaal kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Iedereen haalt er uit wat voor zichzelf van toepassing is. Dat is net zo fijn aan verhalen en verhalen vertéllen. En in mijn geval aan verhalen schríjven. Als ceremoniespreker – en tegelijkertijd buitenstaander - heb ik een andere invalshoek. Terwijl iemand misschien iets evident vind, vind ik dat misschien net een prachtig detail. Wat voor iemand gewoon een opeenvolging van gebeurtenissen is, is voor mij een rode draad. Is het nu bij een geboorte, een lentefeest, een huwelijk of een afscheid, er valt altijd een verhaal te vertellen.

Wil jij jouw verhaal ook (laten) vertellen? Neem dan gerust contact op via de website of mail [email protected] en we bekijken samen wat ik voor jou kan betekenen. Gaat het specifiek over een lentefeest, dan kan je je ook inschrijven voor één van de workshops op donderdag 7 maart en woensdag 20 maart. Meer info en inschrijven: www.tconinckrijk.be/workshops.

Warme groeten,

Silvie

📷 Šárka Jonášová

07/02/2024

**Nieuw**

Stel: je hebt een lentefeesteling dit jaar en je omschrijft jezelf als een Creatieve Caroline of Originele Olivier. Je doet graag de dingen zelf maar weet niet zo goed eraan te beginnen. Dan heeft 't Coninckrijk de oplossing! In maart organiseer ik twee workshops, waar ik jullie de belangrijkste kneepjes van het vak leer. Je gaat naar huis met inspiratie, een basis van een ceremonie voor je lentefeest en heel wat tips & tricks!

Inschrijven kan via https://www.tconinckrijk.be/workshops

Wacht niet te lang om in te schrijven, want de plaatsen zijn beperkt. Om een persoonlijke aanpak te garanderen, werk ik met maximum 8 personen per workshop.

Hopelijk tot dan!

31/12/2023

Liefste 2023,

Je was me het jaartje wel. Enerzijds voel ik me gesloopt, want fysiek en emotioneel heb je me op een heftige rollercoaster gezet. Anderzijds voel ik dat ik op vele manieren gegroeid ben. Ik heb nieuwe mensen mogen leren kennen en mocht nieuwe, heel warme samenwerkingen aangaan. Ik heb mogen hosten, presenteren, Lentefeesten voor de liefste schatten creëren en de levensverhalen van zij die er niet meer zijn neerschrijven en vertellen. Mijn hartje wordt daar heel warm van.

Dus je gaat mijn geschiedenisboek niet in als moeilijk en lastig, maar als pittig en interessant. Ik kies voor de sparkle. Dus 2023, geef je de vuurwerkstokjes alsjeblieft door aan 2024?

Bedankt en een dikke zoen van je kapoen,
Silvie

BEDANKT aan iedereen die een beroep heeft gedaan op 't Coninckrijk in 2023! Bedankt om in mij te geloven en me jullie prachtige verhalen toe te vertrouwen.
Het is en blijft een eer voor mij om dat te mogen doen.

Aan iedereen een MAGISCH eindejaar en een nu al ONVERGETELIJK 2024!

Warme groeten,
Silvie

📷

14/12/2023

Een blijvende herinnering aan een mooie avond in De Nachtzon Uitvaartverzorging - Dirk Van Nieuwkerke. Heel dankbaar dat ik samen met Delfine Decaesteker het woord mocht verzorgen. Bedankt Dirk en G***t!
Ook een dikke proficiat aan Gemengd Koor Canticorum o.l.v. Jan Wauters voor de prachtige liederen!

10/12/2023

Wereldlichtjesdag ~ World Wide Candle Lighting

Even heb ik getwijfeld om dit te posten, maar hier ga ik...

Vandaag is het Wereldlichtjesdag, de dag waarop wereldwijd om 19u kaarsjes worden aangestoken ter nagedachtenis van overleden kinderen. Het idee erachter is dat de wereld letterlijk even wat lichter wordt voor alle mensen die ooit een kind hebben verloren. Want er zijn er meer dan je denkt. Ook ik behoor tot die 'club'.

Zwangerschapsverlies heet dat dan in mijn geval. Zes keer. Zes keer hoop die veranderde in wanhoop. Zes keer verwelkomen en opnieuw afscheid nemen, nog voor ik de kans kreeg hen te leren kennen. Dat immense verdriet... Het kan je verscheuren, of je gaat er uiteindelijk mee aan de slag. Zo zette ik een tattoo ter nagedachtenis van mijn liefde voor mijn kindjes.

Door een kaarsje aan te steken, neem je deel aan een ritueel van een wereldwijde ceremonie. Even stilstaan bij wat was, wat is en wat nooit zal zijn.
Steek jij ook een kaarsje aan?

📷 Labrum (Unsplash)

❤️

01/12/2023

Stel...

Je hebt in 2024 een Lentefeest/ Groeifeest in het vooruitzicht en je wil daar graag wat meer betekenis aan geven dan enkel taart en ballonnen? Dan kan je uiteraard een beroep doen op 't Coninckrijk voor een ceremonie van A tot Z (plaatsen zijn beperkt!).

Ben je echter zelf een Creatieve Caroline of een Doe-het-Zelf Dorien, maar weet je niet goed hoe eraan te beginnen? Geen probleem, ook hiervoor kan je bij 't Coninckrijk terecht. Binnenkort zal ik een workshop organiseren, waarbij je de nodige tips & tricks meekrijgt om er zelf een persoonlijk Lentefeest van te maken.
Dus stay tuned, want meer info volgt later.

Creatieve groeten,
Silvie

🌸

30/11/2023

Review

De data voor de Lentefeesten/Groeifeesten geraken stilaan bekend, sommigen onder jullie zijn misschien al plannen aan het maken. Daarom blik ik graag nog eens terug naar het vorige seizoen, waar ik enkele warme Groeifeesten mocht creëren en beleven.

De plaatsjes voor volgend seizoen zijn bijna ingevuld, dus ben je nog op zoek naar een manier om het Lentefeest van je kind, wacht dan niet te lang.

Warme groeten,
Silvie

🌸

25/11/2023

(H)Artificiële Intelligentie

Ze slaan er ons mee om de oren: updates over nieuwe ontwikkelingen in het land van de AI oftewel Artificial Intelligence. Hoe zeer ik ook bewonder tot wat een mens in staat is te ontwikkelen, AI scares the s**t out of me. Hoe weet je nog wat echt is of zal zijn? Foto's, teksten, citaten,... Het idee dat alles gecreëerd kan worden door een robot...gewoonweg eng. Zijn we niet net allemaal op zoek naar wat meer echtheid? Ik in ieder geval wel. Ik vind niks mooiers dan een handgeschreven kaartje, een persoonlijk gesprek, een imperfecte foto,... Iets persoonlijks dus. Vanuit het hart.

Ik zou er als ceremoniespreker ook voor kunnen kiezen om wat zoekcriteria in Chat GPT in te voeren en de robot mijn teksten voor Lentefeesten of afscheidsceremonies te laten schrijven. Maar ik blijf er ver vanaf. Want de kracht van (opr)echtheid zit in persoonlijk contact, in echte interacties met echte mensen.

Heb je een feest in het vooruitzicht dat je op een persoonlijke manier wil vieren?
En ga je ook liever voor de real deal? Voor Hartificiële Intelligentie?
Neem gerust contact op via mail, telefoon of bericht (de postduiven en rookpluimen heb ik al achter me gelaten) en we bespreken de mogelijkheden.

📷

🌸

T Coninckrijk