Ομάδα οργάνωσης του Μεσαιωνικού Φεστιβάλ Ανδραβίδας

14/01/2024

Κάστρα και Πολιορκητές
του Σταμάτη Μαμούτου

Διατηρώ ακόμη ολοζώντανη την ανάμνηση εκείνων των Χριστουγέννων, κάπου στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘80. Οι εορταστικές διακοπές του δημοτικού σχολείου είχαν ξεκινήσει κι εγώ συνόδευα τους γονείς μου σε μια θεατρική παράσταση. Η σχέση μου με την λογοτεχνία του φανταστικού αναπτυσσόταν ήδη με γοργούς ρυθμούς. Τα comics της εποχής, διαθέτοντας εντυπωσιακά εξώφυλλα κι όμορφα σκίτσα, άνοιγαν τις θύρες για τους μυθικούς κόσμους της φαντασίας και με βοηθούσαν να αφυπνίσω το συναίσθημα της θέλησης για περιπέτεια. Οι συλλογές παραμυθιών ενστάλαζαν τις γλυκές τους αφηγήσεις στην μνήμη κι άφηναν στην καρδιά μου έναν μαγευτικό απόηχο. Κόσμοι υπερβατικοί, κρυμμένοι πίσω από το πέπλο της φθαρτής υλικής εμπειρίας, αχνοφαίνονταν καθώς έτρεχα κραδαίνοντας ξύλινα σπαθιά και κλοτσούσα μπάλες.

Ώσπου εκείνη την ημέρα, διαβαίνοντας την κεντρική λεωφόρο που οδηγούσε στο θέατρο, η ματιά μου έπεσε στην βιτρίνα ενός καταστήματος παιχνιδιών. Και κάπου εκεί ένιωσα τον χρόνο να σταματά, την πραγματικότητα να ξεθωριάζει, τις προαρχαϊκές εποχές της ηρωικής αριστοκρατίας να ζωντανεύουν. Σε όλο το εύρος της βιτρίνας ήταν απλωμένο το παιχνίδι που κυκλοφορούσε με τον τίτλο «Κάστρα και Πολιορκητές» από την ελληνική εταιρία El Greco.

Πύργοι με επάλξεις, που οι οδοντωτές κορυφές τους ένιωθα να μου γαργαλούν την καρδιά. Κάστρα με καταπέλτες. Ένας τεράστιος Μινώταυρος συνοδευόμενος από τον Δράκο της Φωτιάς, αντιμετώπιζε τον μονόφθαλμο Κύκλωπα ενώ παράμερα ορθωνόταν ο Δούρειος Ίππος. Κερασφόροι πολεμιστές ενάντια σε γενειοφόρους πολέμαρχους. Μικρές βολίδες που εκτοξεύονταν εκατέρωθεν…. κι εγώ, έχοντας αφήσει πίσω την καθημερινότητα του παιδικού μου βίου, περιπλανιόμουν πια στο πεδίο της μάχης ανάμεσα στους σπαθοφόρους, ουρλιάζοντας εντολές και χτυπώντας με την λάμα μου δεξιά κι αριστερά.

Ήμουν τυχερός γιατί είχα γονείς που διέθεταν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τις συναισθηματικές μου ταυτίσεις. Έτσι, μολονότι το βράδυ δεν έκλεισα μάτι επαναφέροντας διαρκώς στην μνήμη την εικόνα του επικού παιχνιδιού, η ολοκληρωτική συναισθηματική υπέρβαση έλαβε χώρα το επόμενο πρωί. Μόλις ξύπνησα άκουσα την μητέρα μου να με καλεί στο σαλόνι και… ώ θεοί, το «Κάστρα και Πολιορκητές» βρισκόταν στο τραπέζι μας! Έκτοτε, ο αρρενωπός κόσμος των αρχαίων πολεμιστών είχε ξαναγεννηθεί στο σαλόνι του οικογενειακού μου σπιτιού. Όπως επίσης και σε χιλιάδες σαλόνια της υπόλοιπης Ελλάδος.

Το «Κάστρα και Πολιορκητές» άφησε εποχή, γινόμενο μια χρυσή ανάμνηση των παιδιών της δεκαετίας του ’80. Η επική του θεματολογία και η δυνατότητα για ενεργή συμμετοχή των παικτών με κανονικές βολές, καταστροφές τειχών και εξουδετέρωση πολεμιστών, αποτέλεσαν τους κύριους λόγους της μεγάλης του επιτυχίας.

Ωστόσο, για εμάς τους ρομαντικούς, τα «Κάστρα….» διατηρούν ακόμη την αξία τους για λόγους που δεν είναι υλικά μετρήσιμοι. Αισθητικά δικαιωμένα και με συμβολισμούς ιδεατούς, ένα τραγούδι πολέμου για τους εραστές της αέναης παιδικότητας.
--------------
Διαβάστε το άρθρο στην πρώτη του δημοσίευση και δείτε φωτογραφικό υλικό του παιχνιδιού στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://flefaloarticles.blogspot.com/2016/01/blog-post.html

01/01/2024

H Οργανωτική Ομάδα του Μεσαιωνικού Φεστιβάλ Ανδραβίδας εύχεται να έχουμε μια ευτυχισμένη νέα χρονιά, με υγεία, δύναμη και ό,τι καλύτερο!

Griffin-HSHR
Ritterhellas-Έλληνες Ιππότες
Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας Σπάρτακος
Η Εστία - Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας
Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας
Κάστρα και Πολιορκητές 40 Χρόνια 1984-2024
NPC Crafting
Belo-tanos
Sòlastas
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας

29/12/2023

Ένα αγαπημένο ραδιοφωνικό απόσπασμα από την περίοδο 2015-2017 που ο Σταμάτης Μαμούτος παρουσίαζε την ραδιοφωνική εκπομπή "Ατσάλινο Ρόδο" στην συχνότητα του Rockmachine.gr Στο συγκεκριμένο απόσπασμα ο Σταμάτης ανατρέχει στις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες εντός των οποίων ο Κάρολος Ντίκενς έγραψε τον "Ύμνο των Χριστουγέννων" -την παγκοσμίως διαβασμένη, δηλαδή, νουβέλα του τσιγκούνη Σκρουτζ και των φαντασμάτων που τον επισκέφθηκαν- κατά τον Δεκέμβριο του 1843.
Πρόκειται για μια σημαντική ραδιοφωνική στιγμή, με το μαγικά όμορφο και folk χριστουγεννιάτικο μουσικό υπόβαθρο των Jethro Tull να το συνοδεύει ιδανικά.

👉 https://www.youtube.com/watch?v=u0Gbjp4ui_g

27/12/2023

Παρουσίαση ενός πολύ ωραίου χριστουγεννιάτικου βιβλίου της "κλασικής", ρομαντικής λογοτεχνίας. "Η νύχτα των Χριστουγέννων, του Νικολάι Γκόγκολ", από τον Σταμάτη Μαμούτο

Φωτό: Κονσταντίν Τρουτόφσκι, "Κάλαντα την Παραμονή των Χριστουγέννων"
https://flefaloarticles.blogspot.com/2023/12/blog-post_13.html

24/12/2023

Η Οργανωτική Ομάδα του Μεσαιωνικού Φεστιβάλ Ανδραβίδας εύχεται καλά Χριστούγεννα, με υγεία και ό,τι καλύτερο σε όλους τους αναγνώστες της σελίδας!

Griffin-HSHR
Ritterhellas-Έλληνες Ιππότες
Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας Σπάρτακος
Η Εστία - Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας
Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας
Κάστρα και Πολιορκητές
NPC Crafting
Belo-tanos
Sòlastas
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας

21/12/2023

Ο Ισίδωρος Πάτερος / Isidoros Pateros ερμηνεύει μελοποιημένα αποσπάσματα του Ερωτόκριτου στην εκδήλωση μεσαιωνικής μουσικής που πραγματοποιήθηκε πριν λίγο καιρό στον χώρο πολιτισμού 1002 Νύχτες. Ελπίζουμε ότι ο Ισίδωρος θα είναι ένας από τους μουσικούς που θα υποδεχτούμε το καλοκαίρι στο δεύτερο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ της Ανδραβίδας.

18/12/2023

Δύο από τα παιδιά της Ομάδα οργάνωσης του Μεσαιωνικού Φεστιβάλ Ανδραβίδας, ο Σταμάτης Μαμούτος και η Εύα Παναγιωτοπούλου, εργάστηκαν για την κυκλοφορία αυτού του υπέροχου βιβλίου.
-------------------------

Κυκλοφόρησε: Το Μυστικό Ρόδο, του Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς από τις εκδόσεις Κλέος

Το Μυστικό Ρόδο είναι μια υπέροχη συλλογή διηγημάτων ρομαντικής φανταστικής λογοτεχνίας που είχε δημοσιευθεί το 2016 για το τότε φοιτητικό αναγνωστικό κοινό του περιοδικού Φανταστική Λογοτεχνία. Πλέον κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλέος, σε μετάφραση της Εύας Παναγιωτοπούλου και επιμέλεια κειμένων του Σταμάτη Μαμούτου.

Εμβαθύνοντας στα νοήματα των κειμένων διαπιστώνει κανείς ότι ο Γέητς στο Μυστικό Ρόδο περιγράφει, μέσα από διαδοχικά διηγήματα φαντασίας, την σύγκρουση μιας ιδεαλιστικής πνευματικής τάξης με τις υλιστικές δυνάμεις του κόσμου της καθημερινής εμπειρίας. Ο Γέητς εστιάζει σε μια αντιπαράθεση, δηλαδή, του ιδεαλισμού με τον υλισμό. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρομαντικού του ύφους αποτελεί το εισαγωγικό ποίημα «Προς το Μυστικό Ρόδο». Σε αυτό παρατηρούμε το αφηγηματικό πλέξιμο των θρησκευτικών παραδόσεων της αρχαιότητας με εκείνες του χριστιανικού μεσαίωνα σε ένα φόντο που συγκροτείται πάνω στις ιρλανδικούς μύθους, από το οποίο αναδύεται μια υμνική διάθεση προς τον αγνό έρωτα.
Η ανάμιξη της αρχαιότητας με τον μεσαίωνα στο πλαίσιο ενός επιλεκτικά πρισματικού ανορθολογισμού - μια ανάμιξη που στα μάτια των ρομαντικών διανοητών αναδεικνύει συνέχειες τις οποίες εγκολπώνει ο εθνικός βίος από την αρχαιότητα στον μεσαίωνα κι από τον μεσαίωνα στην νεότερη εποχή - αποτελεί κεντρικό στοιχείο της ρομαντικής παραδοσιοκρατίας. Η ιστορική συνέχεια που εκφράζεται μέσα από την ύπαρξη των εθνών και βασίζεται στο πάντρεμα της αρχαιότητας με τον μεσαίωνα υφίσταται ως ιδέα σε όλο το φάσμα του πολιτικού Ρομαντισμού, σε κάθε χώρα της Ευρώπης που αναπτύχθηκε. Από τους πρώιμους Γερμανούς ρομαντικούς μέχρι τους Βρετανούς Προραφαηλίτες που είχαν εμπνεύσει τον Γέητς και από αυτούς ως τον ελληνικό Ρομαντισμό. Στο δοκίμιο που έφερε τον τίτλο "Περί Γερμανίας" ο Χάινριχ Χάινε (1797-1856) είχε γράψει ότι οι Γερμανοί ρομαντικοί,
«θέλησαν να αποκαταστήσουν τον καθολικό μεσαίωνα, γιατί αισθάνθηκαν πως υπήρχαν εκεί, συντηρημένες υπό άλλες μορφές, πολλές ιερές αναμνήσεις των πρώτων τους προγόνων και της αρχέγονης εθνικότητάς τους […] έτσι μίσησαν τον προτεσταντισμό και τον φιλελευθερισμό που, […] δοκίμασαν να καταλύσουν τα ιερά απομεινάρια του γερμανισμού».
Στα εγχώρια διανοητικά δρώμενα, σε αντίστοιχο ύφος, ο Ίων Δραγούμης (1878-1920) ενθουσιασμένος όταν διάβασε αυτό απόσπασμα του Χάινε το έγραψε στο ημερολόγιό του και συμπλήρωσε από κάτω το εξής.
«Έτσι και οι δημοτικιστές είναι romantiques, που σπάζουν τα δεσμά του γραμματισμένου ψευτοκλασικισμού, και βρίσκουν τη σχέση του χριστιανισμού με στοιχεία της παλιάς ελληνικής θρησκείας που διατηρήθηκαν στις λαϊκές παραδόσες τις περιφρονεμένες από τους γραμματισμένους. Οι δημοτικιστές, που σιχάθηκαν τον καθαρευουσιάνικο ψευτοκλασικισμό, τη λόγια παράδοση που προσπάθησε να συντρίψει τα ιερά απομεινάρια του ελληνισμού που βρίσκεται στα βάθη της ψυχής των Ελλήνων».
Μπορείτε να αγοράσετε το Μυστικό Ρόδο από τα παρακάτω καταστήματα.

Αθήνα
Πολιτεία (Ασκληπιού1-3)
Πρωτοπορία (Γραβιάς 3)
Comiconshop (Σόλωνος 128)
Αλληλεγγύη των φίλων (Χαριλάου Τρικούπη 14)

Θεσσαλονίκη
Πρωτοπορία (Λεωφ. Νίκης 3)

Πάτρα
Πρωτοπορία (Γεροκωστοπούλου 31)
------------------
Griffin-HSHR
Ritterhellas-Έλληνες Ιππότες
Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας Σπάρτακος
Η Εστία - Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας
Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας
Κάστρα και Πολιορκητές
NPC Crafting
Belo-tanos
Sòlastas
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας

09/12/2023

Οι Belo-tanos στην εκδήλωση μεσαιωνικής μουσικής που πραγματοποιήθηκε πριν έναν μήνα στο χώρο 1002 Νύχτες

Belo-tanos
Sòlastas
Griffin-HSHR

01/12/2023

Οι Sòlastas απογειώνουν με την μαγική φωνή της Λαμπρινής ένα μεσαιωνικό τραγούδι, στην πρόσφατη εκδήλωση μεσαιωνικής μουσικής που πραγματοποιήθηκε στις 1002 Νύχτες.

22/11/2023

Επίδειξη μεσαιωνικής μάχης με σπαθιά από την ομάδα αναβίωσης μεσαιωνικών δρώμενων Griffin-HSHR στην πρόσφατη μεσαιωνική βραδιά που διοργανώθηκε στο νυχτερινό κέντρο 1002 Νύχτες. Η κλαγγή του ατσαλιού από τις διασταυρώσεις των σπαθιών του Θανάση, του Έντουαρντ και των υπολοίπων παιδιών του συλλόγου Griffin εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους και άφησε τους μεταλλικούς της απόηχους να χαϊδέψουν τις καρδιές των ρομαντικών που παρακολουθούσαμε συνεπαρμένοι. Ασφαλώς, αναμένουμε την συνέχεια το ερχόμενο καλοκαίρι στην Ανδραβίδα!

16/11/2023

Βραδιά μεσαιωνικής μουσικής στο νυχτερινό κέντρο 1002 Νύχτες

του Σταμάτη Μαμούτου

Πριν λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική εκδήλωση στο νυχτερινό κέντρο «Χίλιες και δύο νύχτες», το οποίο βρίσκεται στην πολυσύχναστη περιοχή του Ψυρρή. Διοργανώτρια ήταν η εκπληκτική τραγουδίστρια του folk συγκροτήματος Sòlastas Λαμπρινή Γιώτη. Όσον αφορά το μουσικό της περιεχόμενο η βραδιά περιελάβανε ζωντανές εμφανίσεις των folk συγκροτημάτων Solastas και Belo-tanos, καθώς και μια σύντομη ζωντανή εμφάνιση του συνθέτη και τραγουδιστή Ισίδωρου Πάτερου.

Ανάμεσα στις εμφανίσεις των μουσικών παρουσιάστηκαν χορευτικά περάσματα από το συγκρότημα Black Harem, καθώς και επίδειξη μεσαιωνικής σπαθασκίας και μεσαιωνικών χορών από την ομάδα αναβίωσης μεσαιωνικών δρώμενων Griffin-HSHR.
Παρούσα στην εκδήλωση μέσω τεσσάρων μελών της ήταν και η ομάδα αναβίωσης μεσαιωνικών-fantasy δρώμενων Gondor's Battalions, η οποία στόλισε με τα λάβαρά της τους τοίχους του νυχτερινού κέντρου αλλά δεν παρουσίασε κάποιο δρώμενο (δεν πειράζει παιδιά -να είμαστε καλά πρώτα- εφόσον το θελήσετε θα παρουσιάσετε τα δικά σας δρώμενα του χρόνου στην Ανδραβίδα).

Ο χώρος του καταστήματος ήταν άριστα ταιριαστός με το περιεχόμενο της εκδήλωσης και παρέπεμπε στην αισθητική ενός μεσαιωνικού περιβάλλοντος που θα φιλοξενούσε μια αντίστοιχη εκδήλωση. Για όσους θυμούνται τις «Χίλιες και μία νύχτες» με την παλιά, αραβικού στυλ, διακόσμηση, οφείλω να διευκρινίσω ότι οι ανατολίτικες ταπισερί δεν υπήρχαν και όλα στον χώρο παρέπεμπαν σε αισθητικές ευρωπαϊκού ή και βυζαντινού μεσαίωνα.

Η παρουσία μου ήταν επιβεβλημένη όχι μόνο λόγω της υπόσχεσης για μια απολαυστική βραδιά που άφηνε η αφίσα της πρόσκλησης αλλά και γιατί ήθελα να δω από κοντά αρκετά από τα παιδιά που είχαν συμμετάσχει το καλοκαίρι στο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ Ανδραβίδας. Πράγματι, όταν πέρασα τον διάδρομο της εισόδου των «Χιλίων και δύο νυχτών» βρέθηκα ανάμεσα σε φίλους.

Τα Μεσαιωνικά Φεστιβάλ και εκδηλώσεις όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε στις «Χίλιες και μία νύχτες» φέρνουν τελικά κοντά όσους αρεσκόμαστε να ερευνούμε την σχετική με τον μεσαίωνα βιβλιογραφία και αισθητική, καθώς και να ταξιδεύουμε νοερά στου κόσμους της ιστορικής περιόδου των ιπποτών. Η ανά τακτά διαστήματα συμμετοχή σε τέτοιες εκδηλώσεις δείχνει να διαμορφώνει στην Αθήνα έναν πυρήνα ανθρώπων που εστιάζουν ποικιλοτρόπως σε θεματικές της μεσαιωνικής περιόδου. Ασφαλώς πρόκειται για μια ωραία αρχή που δείχνει να υπόσχεται μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα συνέχεια.

Στα της βραδιάς, το ξεκίνημα βρήκε τους Solastas στην σκηνή των «Χιλίων και δύο νυχτών» για ένα σύντομο «ζέσταμα» με μερικά τραγούδια, κατά την διάρκεια των οποίων οι Griffin έκαναν επίδειξη μεσαιωνικής σπαθασκίας και μεσαιωνικών χορών ενώ οι Black Harem παρουσίασαν κάποια χορευτικά περάσματα. Η κλαγγή του ατσαλιού από τα σπαθιά του Θανάση, του Έντουαρντ και των υπολοίπων παιδιών της ομάδας Griffin εντυπωσίασε του θαμώνες του κατάμεστου νυχτερινού καταστήματος και χάιδεψε με τα μεταλλικά της δάκτυλα τις ψυχές των ρομαντικών που παρακολουθούσαμε συνεπαρμένοι.

Στην συνέχεια ανέβηκαν στην σκηνή οι Belo Tanos. Η γκάιντα του Γιάννη και τα κρουστά των δυο τυμπανιστών του συγκροτήματος διαμόρφωσαν ιδανικές συνθήκες για το μουσικό βίωμα μιας αρχέγονης εμπειρίας. Ταυτόχρονα, ο ταχυδακτυλουργός του σχήματος, Χρήστος, έκανε ακροβατικές ασκήσεις με γυάλινες σφαίρες και κρίκους, ξεσηκώνοντας όσους θεατές έκαναν την σωστή επιλογή να προσέλθουν στις «Χίλιες και μία νύχτες» για να παρακολουθήσουν την εκδήλωση.

Όταν οι Belo Tanos ολοκλήρωσαν την εμφάνισή τους ανέβηκαν ξανά στην σκηνή οι Solastas. Οι Solastas παρουσίασαν τα τραγούδια τους με ένα φλάουτο, ένα μαντολίνο, κρουστά, μια νικελάρπα και άλλα παραδοσιακά όργανα. Ένα μαγικό ταξίδι στις μεσαιωνικές μουσικές της Ευρώπης ξεκίνησε. Από την Ισπανία στην Γερμανία και από εκεί σε μεσαιωνικές μουσικές παραδόσεις άλλων χωρών της κεντρικής και της νότιας Ευρώπης, η μαγική φωνή της Λαμπρινής μας συνόδευσε, σαν αναμμένος πυρσός, σε άγνωστες και μυστικές μουσικές διαδρομές. Στην συνέχεια ανέβηκε στην σκηνή ο Ισίδωρος Πάτερος όπου, με την συνοδεία της Λαμπρινής και της νικελάρπας της, τραγούδησε και έπαιξε σε μάντολα αποσπάσματα του Ερωτόκριτου.

Λίγο πριν ολοκληρωθεί η ζωντανή εμφάνιση των Solastas η Λαμπρινή ευχαρίστησε όλους τους συμμετέχοντες. Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε εμένα και στο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ της Ανδραβίδας ως σημείο πρώτης γνωριμίας του πυρήνα των φίλων του μεσαιωνικού πολιτισμού ο οποίος αρχίζει να διαμορφώνεται μετά και την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις «1002». Την ευχαριστώ θερμά. Είναι μεγάλη τιμή να αναγνωρίζει την ελάχιστη προσφορά μου μια τόσο ταλαντούχα μουσικός. Κυρίως, όμως, είναι γνώρισμα ήθους και γενναιοδωρίας, εκ μέρους της, η θύμηση και η δημόσια αναφορά στιγμών και προσώπων σε μια εποχή γενικευμένης αμνησίας και επιβεβλημένης λιτότητας συναισθημάτων, φιλοφρονήσεων ακόμα και υλικών πόρων.

Ευχή όλων των παρευρισκόμενων ήταν ασφαλώς να επαναληφθούν σύντομα και άλλες σχετικές εκδηλώσεις. Από την μεριά μου δεν έχω παρά να επιβεβαιώσω ότι θα παρακολουθώ με αυξανόμενο ενδιαφέρον την μουσική πορεία σχημάτων όπως οι Solastas και μουσικών όπως ο Ισίδωρος Πάτερος.

05/11/2023

Ανταπόκριση από το πρώτο μεσαιωνικό-fantasy φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στο Παλιούρι Χαλκιδικής, γραμμένη από τον Αχιλλέα
https://flefaloarticles.blogspot.com/2023/10/1.html

Griffin-HSHR
Ritterhellas-Έλληνες Ιππότες
Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας Σπάρτακος
Η Εστία - Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας
Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας
Κάστρα και Πολιορκητές
NPC Crafting
Belo-tanos
Sòlastas
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας

30/10/2023

Ο όρος Halloween αποτελεί συνεπτυγμένη μορφή των λέξεων All-Hallow-even και σημαίνει το «Βράδυ πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων», το οποίο εορτάζεται την 1η Νοεμβρίου στις καθολικές χώρες, (σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις ορθόδοξες). Ωστόσο το επίκεντρο των εορτασμών τείνουν να γίνουν τα τελευταία χρόνια οι Η.Π.Α., στις οποίες την συγκεκριμένη εορτή μετάφεραν Ιρλανδοί μετανάστες, κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες στις Η.Π.Α και τον Καναδά είναι πάνω από πενήντα εκατομμύρια οι άνθρωποι που συμμετέχουν κάθε χρόνο στους εορτασμούς. Έτσι, το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου, φωτισμένα φαναράκια σε σχήμα κολοκύθας, στολές ανθρωπίνων σκελετών, χαρούμενα φαντάσματα και μάγισσες καβάλα σε σκούπες κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους των αμερικανικών πόλεων. Παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας ενώ οι νοικοκύρηδες τους προσφέρουν γλυκά για την ανάπαυση των ψυχών, όταν εκείνα τους λένε την φράση «trick or treat» («φάρσα ή κέρασμα»).
Η γιορτή χάνεται στα βάθη των αιώνων. Έχει παγανιστικές ρίζες και σχετίζεται με την λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία. Αποτελεί εξέλιξη της κελτικής γιορτής Samhaim. Για τους Κέλτες η μέρα αυτή σηματοδοτούσε το τέλος της συγκομιδής και την αρχή του χειμώνα και μεταφυσικά γινόταν αντιληπτή ως μια γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών κι εκείνου των νεκρών. Με την πάροδο των αιώνων η γιορτή έλαβε χριστιανικό περιεχόμενο. Ασφαλώς, στις μέρες του καπιταλιστικού καταναλωτισμού των καιρών μας το μεταφυσικό περιεχόμενο της συγκεκριμένης εορτής γίνεται σταδιακά όλο και πιο αχνό ενώ, ταυτόχρονα, προβάλλεται η επιδερμική πτυχή της, που έχει να κάνει με την διασκέδαση.
Ο βάρδος της λογοτεχνίας του φανταστικού Ρέη Μπράντμπερι, στο μεταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα μυθιστόρημα «Το Δέντρο των Αγίων Πάντων» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μαγικό Κουτί του παλιού μας φίλου Νίκου Βλαντή, εστίασε στο πανανθρώπινο υπαρξιακό ερώτημα της έννοιας του θανάτου και της ιερότητας που αυτή συνεπάγεται, καταδεικνύοντας ότι αυτή η ιερότητα που περιέβαλε την έννοια του θανάτου υπήρξε σε όλους τους παραδοσιακούς πολιτισμούς (αρχαίους και χριστιανικούς). Με την έξοχη λογοτεχνική του πένα αντιδιέστειλε το θεολογικό βάθος του αρχέγονου ερωτήματος αυτού με τις επιδερμικές τυμπανοκρουσίες των σύγχρονων εορτασμών, χωρίς βέβαια να αναιρεί την σημασία τους. Απλώς έδειξε ότι μέσα από το σκέλεθρο της επιφάνειας δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως στον πυρήνα τέτοιων εθίμων λάμπει το νόημα των βαθύτερων παναθρώπινων αναζητήσεων, όπως λάμπει το φως του κεριού στο βάθος της κούφιας κολοκύθας που αποτελεί χαρακτηριστικό σύμβολο των εορτασμών του Halloween.
Εκείνο που έχει επιτακτική ανάγκη ο σύγχρονος κόσμος είναι να επανακτήσει την επαφή του με τα ιερά μυστήρια του κόσμου και να υψώσει το βλέμμα προς το Θείο που εποπτεύει το κοσμικό δράμα. Εκείνο που έχει ανάγκη η σύγχρονη πολική ρύθμιση του δημόσιου βίου είναι να επανέλθει σε μια αντιστοιχία συμβατή με την ένθεη ουσία των στοιχείων του σύμπαντος και να ανακαλύψει τις μυστικές ιεραρχήσεις που αυτή σχηματίζει κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Οι παραδόσεις μας φέρνουν σε επαφή με την ουσία του κόσμου. Αυτός είναι και ο λόγος που αρκετοί Έλληνες δείχνουν ενδιαφέρον για ένα έθιμο όπως το Halloween, το οποίο μας εισάγει μυητικά στον τρόπο με τον οποίο μια έκφραση θρησκευτικής πνευματικότητας διαλέγεται με -και αποκωδικοποιεί μυσταγωγικά τα- αρχέγονα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι εισηγούμαστε την μεταφορά ενός ξένου εθίμου στην πατρίδα μας. Αλλά ότι βιώνουμε κι εμείς την αλήθεια των κεντρικών του μηνυμάτων και ότι απολαμβάνουμε στο καθαρά αισθητικό πεδίο το πνευματικό υλικό με το οποίο έχει τροφοδοτήσει το έθιμο του Halloween την λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και την μουσική.

28/10/2023

Ήμουν ένα από τα παιδιά της γενιάς που μεγάλωσαν ακούγοντας τους παλαιότερους να διηγούνται ιστορίες από τον πόλεμο του 1940-41.
Μπορεί να ήταν χειμώνας, καλοκαίρι ή φθινόπωρο. Δεν είχε σημασία. Η ανάμνηση που έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου είναι εκείνη του αείμνηστου παππού μου, του Σωτήρη, να βυθίζει το μεγάλο του κορμί στην ξεφτισμένη ξύλινη καρέκλα και να μου μιλά συνεχώς για τις εμπειρίες που είχαν συγκλονίσει τη ζωή του. Δηλαδή, για τις εμπειρίες του πολέμου.
Και όταν το έκανε, η επιτηδευμένη αυστηρότητα, με την οποία ο παππούς μου προσπαθούσε να γεμίζει το ύφος του, γινόταν χίλια κομμάτια. Κι από τα βάθη της προσωπικότητάς του αναδυόταν ο παιδικός του ψυχισμός. Εκείνος που φλόγιζε τις αφηγήσεις του για τον πόλεμο του ‘40. Τις αφηγήσεις με τις οποίες μεγάλωσα.
Θυμάμαι ότι στο τέλος με κοιτούσε με περιέργεια. Τα όσα είχε ζήσει στον πόλεμο και μου εξιστορούσε, για εκείνον ήταν βιώματα ζωής. Αλλά και για ‘μένα, τροφή της ψυχής μου. Ο παππούς μου, ένας ευγενικός και ειρηνιστής άνθρωπος ο οποίος έδινε στις αφηγήσεις του έναν βαθιά ανθρώπινο και καθόλου επικό χαρακτήρα, δυσκολευόταν να αντιληφθεί γιατί τα όσα άκουγα από εκείνον εγγράφονταν στο νου μου όχι απλά ως ενδιαφέρουσες παλιές ιστορίες αλλά ως ραψωδίες μάχης.
Εγώ, όμως, μπορούσα από τότε να αντιληφθώ πόσο φτωχότερο ήταν το ψυχικό φορτίο των νεότερων γενιών, οι οποίες δεν είχαν ζήσει μια τέτοια συγκλονιστική εμπειρία. Την εμπειρία του να σφυρηλατείς την προσωπικότητά σου στο αμόνι του πολέμου. Και μάλιστα έχοντας την σχεδόν υπερβατική ιδιότητα, την, υπαρκτή απ’ την αυγή της ιστορίας, ιδιότητα του Έλληνα στρατιώτη.
Έτσι, καθώς περιφερόμουν ανάμεσα στους μεγάλους θέτοντας τα συνήθως αναπάντητα παιδικά μου ερωτήματα, στο τέλος επέστρεφα πάντοτε στον παππού μου. Και τον παρακαλούσα να μου αφηγηθεί ξανά τις αναμνήσεις του από το μέτωπο. Κι εκείνος το έκανε. Και η ιστορία ξαναζούσε. Στις αναμνήσεις του και στην φαντασία μου. Στις καρδιές και των δυο μας. Η ιστορία του μικρού θεού της παγκόσμιας ιστορίας. Του Έλληνα στρατιώτη.

Σταμάτης Μαμούτος

13/10/2023

Μπορεί να διανύουμε τα μισά του φθινοπώρου αλλά τα μεσαιωνικά φεστιβάλ συνεχίζονται. Την Κυριακή θα πραγματοποιηθεί το πρώτο μεσαιωνικό fantasy φεστιβάλ στο Παλιούρι της Χαλκιδικής. Η εκδήλωση θα είναι ολοήμερη και θα περιλαμβάνει δωρεάν μεταφορά με πούλμαν από την Θεσσαλονίκη για όποιον θέλει να την παρακολουθήσει. Διοργανωτής είναι το Thirsty Dragon Inn.
Η Οργανωτική Ομάδα του Μεσαιωνικού Φεστιβάλ Ανδραβίδας εύχεται καλή επιτυχία και μακροημέρευση στην νέα διοργάνωση.

Griffin-HSHR
Ritterhellas-Έλληνες Ιππότες
Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας Σπάρτακος
Η Εστία - Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας
Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας
Κάστρα και Πολιορκητές
NPC Crafting
Belo-tanos
Sòlastas
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας

27/09/2023

Εκτός από τα αγαπημένα μας μεσαιωνικά φεστιβάλ πραγματοποιούνται και άλλες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες η 51η έκθεση βιβλίου. Αυτή την φορά πραγματοποιήθηκε στο Πεδίον του Άρεως και όχι στο Ζάππειο, όπου είχαμε συνηθίσει να την επισκεπτόμαστε τα τελευταία χρόνια. Εξαρχής, η επιλογή του χώρου έγινε αφορμή για συζητήσεις. Πολλοί ήταν εκείνοι που θεώρησαν ότι είναι πιο δύσκολη η πρόσβαση στον συγκεκριμένο χώρο σε σύγκριση με το Ζάππειο. Άλλοι θεώρησαν ότι είναι πιο όμορφοι και ευρύχωροι οι περιβάλλοντες χώροι του Ζαππείου. Υπήρχαν, όμως, και φωνές που διαφωνούσαν υποστηρίζοντας ότι το Πεδίον του Άρεως ήταν ο ιστορικός χώρος που φιλοξενούσε την έκθεση μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Η οργάνωση ήταν για άλλη μια φορά καλή. Στους χώρους της έκθεσης υπήρχαν σημεία διαλέξεων, το κεντρικό εκ των οποίων λειτουργούσε δίπλα στην είσοδο και ως σημείο παρακολούθησης δωρεάν συναυλιών. Βέβαια, ορισμένοι διαμαρτυρήθηκαν γιατί κάποια σημεία όπου πραγματοποιούνταν παρουσιάσεις και δίνονταν διαλέξεις ήταν απομονωμένα ανάμεσα στους θάμνους του Πεδίου. Επίσης υπήρχε, όντως, ένα σημείο όπου οι απέναντι σειρές των πάγκων των εκδοτών ήταν τόσο κοντά ώστε ο διάδρομος των επισκεπτών να στενεύει ασφυκτικά και να μην επιτρέπει την άνετη κίνηση.

Όσον αφορά το περιεχόμενο των πάγκων μπορούσε να βρει ο κάθε αναγνώστης κάτι ενδιαφέρον. Εκδοτικοί οίκοι όπως εκείνοι της Βουλής, του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Πανεπιστημίου Πατρών είχαν και φέτος ακαδημαϊκά δοκίμια σε καλές τιμές. Γνωστοί εκδοτικοί οίκοι όπως οι Πόλις, Κίχλη, Στοχαστής είχαν καλές προτάσεις τόσο στο πεδίο της λογοτεχνίας όσο και στο πολιτικό δοκίμιο. Οι εκδότες που εξειδικεύονται στην λογοτεχνία του φανταστικού παρουσίασαν τις γνωστές σειρές που έχουμε αγαπήσει τόσα χρόνια, με τους πωλητές να έχουν διάθεση προσφορών καλύτερης τιμής κατά τις τελευταίες μέρες (ιδίως
στις εκδόσεις Anubis που αξίζουν μια μνεία για αυτό).

Στην παρακάτω φωτογραφία ο Σταμάτης Μαμούτος με μέλη της οργανωτικής ομάδας που συμμετείχαν στο 1ο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ Ανδραβίδας στους χώρους της έκθεσης.

08/09/2023

"Ο τρίτος ιππότης", ένα από τα αγαπημένα άρθρα του Sun Knight

"Ο Αντόνιους Μπλόκ είναι παλιός μου σύντροφος. Σε μια άλλη εποχή πολεμήσαμε μαζί τους Άραβες και τους Τούρκους. [...] ήταν Σουηδός, ένας ιδεαλιστής στρατιώτης, που πάντα αναζητούσε την αλήθεια και το νόημα της ζωής. Πριν από επτακόσια τόσα χρόνια χωρίσαμε πικραμένοι και νικημένοι, αφήνοντας πίσω μας τους Άγιους Τόπους χωρίς ελπίδες επιστροφής. Σε αυτή τη ζωή, τον ξανασυνάντησα καθυστερημένα στους δρόμους της τέχνης, πολύ μετά τον Δον Κιχώτη και τον Ιππότη του Ντύρερ, γι’ αυτό και τον αποκαλώ τρίτο ιππότη. [...] Πριν λίγα χρόνια, στην ανοιχτή αίθουσα ενός θερινού σινεμά, έμαθα ποια ήταν η κατάληξή του, στην κορυφαία ταινία Det Sjunde Inseglet του συμπατριώτη του, Ingmar Bergman"

Ο αφηγητής διαβάζει την Αποκάλυψη του Ιωάννη :«. . . Κι όταν άνοιξε την έβδομη σφραγίδα έγινε σιγή στον ουρανό ώς μισή ώρα. Κι ύστερα είδα τους εφτά αγγέλους που στέκο....

01/09/2023

Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί το φετινό μεσαιωνικό φεστιβάλ της Ρόδου. Συγκεκριμένα το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στο διάστημα 8 με 10 Σεπτεμβρίου. Ευχόμαστε στους διοργανωτές καλή επιτυχία και στους θεατές που θα παραβρεθούν να απολαύσουν μια ωραία εκδήλωση σε ένα πανέμορφο νησί!

Griffin-HSHR
Ritterhellas-Έλληνες Ιππότες
Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας Σπάρτακος
Η Εστία - Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας
Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας
Κάστρα και Πολιορκητές
NPC Crafting
Belo-tanos
Sòlastas
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας

--------
Medieval Rose Festival of Rhodes
Poeessa - Themed Events & Film Services
Anna M. Achiola

24/08/2023

Η κινηματογραφική ταινία που φέρει τον τίτλο "Ο Πράσινος Ιππότης" υπό την κριτική ματιά του Σταμάτη Μαμούτου.

"Ο Πράσινος Ιππότης είναι ένα μεσαιωνικό έργο που έχει μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο. Πρώτη εξ αυτών των κινηματογραφικών μεταφορών ήταν το Gawain and the Green Knight, που σκηνοθετήθηκε σε θεατρικού τύπου σεκάνς από τον Stephen Weeks και προβλήθηκε το 1973. Ακολούθησε το Sword of the Valiant: The Legend of Sir Gawain and the Green Knight, το οποίο στην Ελλάδα προβλήθηκε υπό τον τίτλο Το Σπαθί του Πολεμιστή, το 1984. Πρόκειται για μια «υπερ-cult epic» ταινία, σκηνοθετημένη και πάλι από τον Stephen Weeks, με ένα old school θεατρικό ύφος και διεύθυνση φωτογραφίας που παραπέμπουν στις παλιές επικές ταινίες των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Το Σπαθί του Πολεμιστή περιλαμβάνει άφθονη δράση, μάχες ιπποτών, αρχετυπικές μορφές ηθοποιών όπως ο Miles O'Keeffe -που οι παλαιότεροι είχαν ταυτίσει με τον ρόλο του Ταρζάν-, χτενίσματα και στυλ που θα μπορούσαν να ανήκουν σε heavy metal μουσικούς και τον αγαπημένο Σον Κόνερι στον ρόλο του cult κακού πράσινου ιππότη. Η τελευταία κινηματογραφική εκδοχή του αρθρουριανού αυτού μύθου δημιουργήθηκε από τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λόουερι. Διαβάζοντας τις κριτικές αντιλήφθηκα ότι θα έβλεπα μια μεταμοντέρνα εκδοχή του ιπποτικού ποιήματος, που γράφτηκε κατά τον 14ο αιώνα και αποτέλεσε μέρος του ενός εκ των τριών κύκλων της μεσαιωνικής επικής λογοτεχνικής αφήγησης.

Πριν περάσω στα της ταινίας θα ήταν χρήσιμο να σταθώ στο μεσαιωνικό κείμενο που ενέπνευσε το σενάριό της. Ο κύκλος επών στον οποίο υπάγεται ο μύθος του πράσινου ιππότη είναι ο «βρετονικός». Ο «βρετονικός κύκλος» αποτελείται από ένα σύνολο μεσαιωνικών επικών ποιημάτων που εστιάζει θεματικά σε θρύλους σχετιζόμενους με την ύπαρξη του βασιλιά Αρθούρου. Tο ποίημα με πρωταγωνιστές τον ιππότη Γκαόυεν και τον πράσινο ιππότη είναι το Sir Gawain and the Green Knight και γράφτηκε τον 14ο αιώνα. Ο ιππότης Γκάουεν εμφανίζεται και στο ποίημα Yvain, the Knight of the Lion του Chrétien de Troyes, που γράφτηκε τον 12ο αιώνα. Καθώς και στο Le Morte d'Arthur του Τhomas Malory, που γράφτηκε τον 15ο αιώνα.

Το Sir Gawain and the Green Knight είναι ένα από τα μεσαιωνικά ποιήματα που οι ερευνητές θεωρούν ότι εμπεριέχει κάποιους από τους πλέον δύσκολους μεσαιωνικούς συμβολισμούς. Οι ημερομηνίες στις οποίες πραγματοποιούνται τα γεγονότα, τα μαγικό-θρησκευτικά σύμβολα που αναφέρονται στους στίχους του και το ίδιο το περιεχόμενο της περιπέτειας βρίθουν συμβολισμών και προκαλούν δυσκολίες στην βαθύτερη αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων του. Ο Τόλκιν και αρκετοί ακόμη νμεσαιωνιστές έχουν αναφερθεί σε αυτές. Ακόμη και για το πράσινο χρώμα που επιλέχθηκε ως χρώμα του σκοτεινού ιππότη υπάρχει μεγάλο περιθώριο ανάλυσης. Στα μεσαιωνικά χρόνια υπήρξε μια μεταβολή της σημασιοδότησης του χρώματος αυτού. Ενώ αρχικά συνδέθηκε με τις δυνάμεις της φύσης και της ζωής στους παγανιστικούς κόσμους και σε χριστιανικές αναφορές, στα μεσαιωνικά χρόνια το πράσινο χρώμα θα συνδεθεί στο χριστιανικό συμβολισμό με την δαιμονική φύση. Στην πρακτική της Αλχημείας το πράσινο φως του σμαραγδιού γινόταν αντιληπτό ως δύναμη που αποκάλυπτε σκοτεινά μυστικά και απελευθέρωνε μαγικές δυνάμεις. Στην μητρόπολη της Chartres ο Σατανάς απεικονίστηκε σε μια από τις τζαμαρίες με πράσινο δέρμα και μαλλιά.

Ας δούμε όμως την υπόθεση του ποιήματος. Στα χρόνια της Αγγλίας του βασιλιά Αρθούρου ο Γκάουεν, ανιψιός του Αρθούρου, είναι καλεσμένος στην χριστουγεννιάτικη γιορτή του παλατιού. Ενώ όλα κυλούν ομαλά και η αίθουσα της στρογγυλής τραπέζης είναι γεμάτη ξακουστούς πολέμαρχους, διακόπτει την γιορτή ο πράσινος ιππότης. ¨Ένα πλάσμα που δείχνει να είναι κατά το ήμισυ άνθρωπος και κατά το άλλο ήμισυ δέντρο. Ο πράσινος ιππότης προκαλεί τους ιππότες του Αρθούρου να αναμετρηθούν μαζί του και υπόσχεται ότι αν νικηθεί θα χαρίσει στον νικητή ένα όπλο που θα του προσφέρει δόξα και τιμές. Με την προϋπόθεση ο νικητής, κατά τα επόμενα Χριστούγεννα, να βρει τον πράσινο ιππότη στην πράσινη εκκλησία του βρετανικού βορρά, για να τον αντιμετωπίσει ξανά. Ο Γκάουεν θα αντιμετωπίσει τον δεντράνθρωπο και θα στεφθεί νικητής. Έτσι θα ξεκινήσει το ταξίδι του προς την μεγάλη περιπέτεια και την δεύτερη τελική αναμέτρηση.

Ο τελευταίος κινηματογραφικός Πράσινος Ιππότης βασίζεται σε μια, κάπως ελεύθερη, σεναριακή προσέγγιση, ακολουθώντας όμως τις βασικές γραμμές της υπόθεσης. Δυστυχώς για όσους είμαστε παραδοσιακοί στην μεταμοντέρνα παγκοσμιοποιημένη εποχή μας επιχειρείται η επανανοηματοδότηση του επικού στοιχείου σε νοηματικές φόρμες διαφορετικές από εκείνες που το είχαν γνωρίσει πολλές γενεές αναγνωστών ανά τους αιώνες. Ο Λόουερι δεν μας παρουσιάζει μια ταινία επικής δράσης. Δίνει έμφαση στην εσωτερική αναζήτηση και στην ψυχογραφία του Γκάουεν. Ακόμη και για την ερμηνεία του πράσινου χρώματος, στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως, υπάρχει ένας διάλογος του έργου.

Οι ρυθμοί της ταινίας είναι αργοί. Δεν υπάρχουν πολλές μάχες, ούτε ο Γκάουεν διακρίνεται από γενναιότητα στον τρόπο που τις αντιμετωπίζει. Η περιπέτειά του έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τις κακουχίες που βιώνει ταξιδεύοντας στους αφιλόξενους βρετανικούς αγρούς. Φανταστείτε τον αείμνηστο Αγγελόπουλο να υιοθετεί -σε μικρό βαθμό- τεχνικές του Λιντς και να σκηνοθετεί ένα έργο με επικά μεσαιωνικό σενάριο. Ακούγεται κάπως παράξενο όλο αυτό, είμαι σίγουρος. Αλλά τελικά δεν είναι και τόσο κακό όσο υπέθεσα στην αρχή.

Ο Πράσινος Ιππότης είναι μια ταινία που έχει αρκετά ενδιαφέροντα και αρκετά αρνητικά σημεία. Στα αρνητικά συγκαταλέγω την έμφαση στην πειραματική αυτή σκηνοθετική οπτική, η οποία κάνει την ταινία υπόθεση των σινεφίλ. Επίσης, η επιλογή των προσώπων γεννά ορισμένα ερωτηματικά. Δεν ξέρω πως σκέφτηκαν οι υπεύθυνοι του casting αλλά ένας Γκάουεν με χαρακτηριστικά προσώπου που στην καλύτερη περίπτωση τα συναντάς στις χώρες της Μεσογείου ενώ στην χειρότερη σε εκείνες της Μέσης Ανατολής, προκαλεί ένα ερωτηματικό όσον αφορά την επιτυχία του να ενσαρκώσει έναν ήρωα του βρετανικού μεσαίωνα. Ποτέ δεν συμμερίστηκα την λογική της λίμπεραλ μεταμοντέρνας αποδόμησης παραδοσιακών προτύπων, που λανσάρεται από τα συστημικά μέσα υπό την μορφή "προοδευτικότητας". Τέλος η προβολή του ήρωα ως ενός απλού καθημερινού ανθρώπου που πρέπει να αντιμετωπίσει φυσικές και υπερφυσικές δυσκολίες οι οποίες τον υπερβαίνουν, δείχνει ότι ο σκηνοθέτης προκρίνει αυτή την επανανοηματοδότηση του επικού στοιχείου μέσω της προσγείωσης του υπερβατικού ηρωικού ύφους σε καθημερινά μοτίβα. Επιλογή, ασφαλώς, που δεν με βρίσκει σύμφωνο.

Από την άλλη η φωτογραφία της ταινίας είναι εκπληκτική. Τα μεσαιωνικά κτίσματα αποδίδονται με μια αυτοκρατορική μεγαλοπρέπεια. Ενώ και τα φυσικά τοπία ζωντανεύουν στα ανοικτά πλάνα που κάνουν μέρος της φιλμικής αφήγησης τον ορίζοντα του βρετανικού ουρανού. Η μουσική επένδυση πολύ καλή, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, επειδή υπάρχουν σκηνές χωρίς διαλόγους, δείχνει να επιβάλλεται στην εικόνα. Οι γραφιστικές παρεμβάσεις με τις μεσαιωνικές γραμματοσειρές, που ενημερώνουν τον θεατή για την πάροδο σε επόμενη θεματική του έργου, είναι κι αυτές αισθητικά άρτιες και δυναμώνουν την ήδη πολύ ωραία μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Οι ερμηνείες των ηθοποιών στηρίζουν το σκηνοθετικό εγχείρημα και τα μηνύματα που περνά το σενάριο σωστά.

Συμπερασματικά αξίζει να δει κανείς τον Πράσινο Ιππότη. Αν είναι «νεορομαντικός επικάς» της παλιάς σχολής, θα βρει αρκετά σημεία να τον ξενίζουν αλλά συνολικά το αποτέλεσμα δεν θα τον απογοητεύσει. Για τον μέσο θεατή που περιμένει μια περιπέτεια δράσης, όμως, δεν είμαι σίγουρος…."

Griffin-HSHR
Ritterhellas-Έλληνες Ιππότες
Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας Σπάρτακος
Η Εστία - Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας
Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας
Κάστρα και Πολιορκητές
NPC Crafting
Belo-tanos
Sòlastas
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας

9 Σεπτεμβρίου 2021 στα Village CinemasΟ Σερ Γκογουέιν (Ντεβ Πατέλ), ο απερίσκεπτος και πεισματάρης ανιψιός του βασιλιά Αρθούρου ξεκινά ένα τολμηρό ταξίδι για...