17/12/2022
Πάντα μου άρεσαν τα ταπεινά φαγάκια με εποχιακά υλικά, που ταιριάζουν με τον καιρό και την διάθεση των ανθρώπων και δημιουργούν μνήμες και συναισθήματα. Αυτά που δεν ασχολούμαστε πολύ με το styling και όταν τα έβαζε η μαμά στο τραπέζι, ξυνίζαμε λίγο και τα μούτρα, αλλά δεν αφήναμε τίποτα στο πιάτο.
Στον τόπο που μεγάλωσα, λόγω κρύου το λάχανο ήταν βασικό υλικό. Τουρσί από αρχές Οκτώβρη με τα πρώτα, για να είναι έτοιμα τα Χριστούγεννα για την περιβόητη λαχανιά, σαλάτες πολίτικη η απλή λάχανο-καρότο, λαχανόπιτες, σούπες, οι απίθανοι λαχανοντολμάδες , στους οποίους δεν έχω σταματημό πρέπει να φάω όλη την κατσαρόλα αλλιώς δεν ησυχάζω και φυσικά το κλασσικό λαχανόρυζο με πράσσο, κρεμμύδι, πάπρικα, μπούκοβο, λίγο ρύζι, λίγο πελτέ, μπόλικο λεμόνι, σελινόριζα και λίγο μίσο για την τσαχπινιά, ξυνό και καυτερό, φαγητό που ζεσταίνει το μέσα στα μεγάλα σκοτάδια του Χειμώνα. Στο πιάτο έβαλα λίγο προζυμένιο ψωμί που ζύμωσα και λίγες ελιές χειροποίητες από καλαματιανό σπίτι, εκεί που οι Χειμώνες είναι μαλακοί, σαν χάδι. Τις έφτιαξε ο πατέρας μιας φίλης μου ο οποίος δεν ζει πια και είναι υπέροχες, φροντισμένες, μερακλίδικες σωστές στο αλάτι και το ξύδι, με τα μυρωδικά τους, σκληρούτσικες όσο πρέπει, περιποιημένες με την φροντίδα και την αγάπη ενός ανθρώπου που νοιαζόταν και τις τρώω με οικονομία γιατί ξέρω ότι είναι οι τελευταίες από αυτό το χέρι. Λόγω δουλειάς, έχω δοκιμάσει πολλές ελιές στη ζωή μου γκουρμέ, με βραβεία με περγαμηνές και απίθανους συνδυασμούς, αλλά αυτές οι ταπεινές ελιές ενός ανθρώπου που δεν γνώρισα ποτέ με συγκινούν ιδιαίτερα. Είναι καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει με την γη, οι άνθρωποι καταγίνονται μαζί της, να την δουλέψουν, να μοχθήσουν να φτιάξουν, να αφήσουν πίσω τους πράγματα για τους άλλους,χωρίς να τα απολαμβάνουν πάντα οι ίδιοι, τα φτιάχνουν κι ας ξέρουν ότι θα φύγουν και δεν θα είναι εδώ, αλλά θα είναι κιόλας μέσα από ο,τι αφήνουν. Αυτός που φτιάχνει κι αυτός που γεύεται, βρίσκονται μέσα από μια μπουκιά στον χάρτη και μοιράζονται λίγο από χρόνο και μαγεία.Στη ζωή, μπορεί να μην εισπράξουμε την αγάπη όπως θα θέλαμε η όπως προσδοκούμε η λαχταρούμε, όμως σίγουρα, σίγουρα μπορούμε να την γευτούμε κι αν με ρωτήσεις, αυτός είναι ο λόγος που λατρεύω τις κουζίνες για την γεύση της αγάπης.
Θ.Χ. ευχαριστώ, το λουλουδάκι από μένα!!