18/10/2022
Afgelopen woensdag 12 oktober, voelde wat mij betreft, voorlopig als de laatste keer dat ik verschillende dansstijlen uitnodig om elkaar te ontmoeten op Helmond CS.
Mijn doel is kennismaken met verschillende levens- dan wel dans- stijlen. In elke leeftijd, iedereen is welkom!
Maar mogelijk omdat we onszelf nog steeds liever afscheiden dan onderscheiden, wordt mijn uitnodiging in sommige dansgroepen zelfs geweigerd omdat het niet expliciet gaat om die specifieke dans.
Mogelijk ook omdat veel beheerders meer bezig zijn met geld verdienen dan met dans en concurrentie willen vermijden.
Vandaar dat ik ook liever beginners aantrek.
Want je hoeft er niet veel voor te leren en alles wat je nodig hebt is jezelf en elkaar.
Maar wat je wel nodig hebt is het lef om angsten te erkennen, zodat je ze kunt overwinnen.
En die paar mensen die dit lef hadden, vonden het zo "geweldig dat ze dit gedurfd hadden", dat ze het voorlopig genoeg vonden om lid te zijn.
We dansen vanaf 19.30 u maar omdat er om 20.00 u vaak nog geen extra deelnemers waren, en ook vaste deelnemers soms pas kwamen kijken als anderen alweer waren vertrokken,
moesten we steeds vaker besluiten al eerder te stoppen.
Het belang dat iedereen met iedereen kan dansen vanaf het begin, met een maximum aan kennismakingsmogelijkheden, schijnt nog vrijwel niet herkend te worden.
Spontaan afstemmen op elkaar en daarmee elkaar/jezelf beter leren kennen om tot samenwerking te komen is duidelijk nog iets wat voor velen alleen kan, onder begeleiding van een autoriteit.
Toch is verbinding iedereen zijn ding.
We lijken echter allemaal geconditioneerd om genegenheid te verwarren met seksualiteit.
Of om genotsmiddelen of eten als excuus voor verbinding nodig te hebben.
Ook de meeste deelnemers op mijn Tangoplay meetups, ziet de meetup meer als een excuus voor een praatje met elkaar dan om hun vaardigheden te ontwikkelen.
Gezellig maar gewoon afspreken voor een praatje, op een willekeurig moment, lijkt een taboe.
Creëren van ons eigen genot in verbinding met elkaar,
zonder kunstmatig plezier van genotsmiddelen, leek me daarom verder weg dan ik dacht.
Hoewel ik zelf gewoon kan dansen op plaatsen waar mensen samenkomen omdat ze daarvoor betaald hebben aan een organisator die op zijn b***t betaalt voor een ruimte, een dj, en andere financiële verplichtingen,
vind ik het hoog tijd dat we ons, onafhankelijk van geld en autoriteiten, verenigen voor dit soort levensplezier.
Dansen als 1 lichaam, doordat de 1 zich laat bewegen door de beweging van de ander, blijft voor mij de ultieme manier om te verbinden, waar ik me sinds mei 1999, nog steeds in wil verder ontwikkelen.
Maar omdat we ook allemaal geconditioneerd lijken te zijn om schijnbaar alles al te moeten weten en kunnen, al voordat we iets leren,
vertellen ook beginnende dansers, mij liever hoe het zou moeten volgens DE theorie, dan te leren van verschillen.
Ongeacht of die verschillen gebaseerd zijn op tientallen jaren persoonlijk onderzoek.
Van elkaar leren, om dat wat we al kunnen, te begrijpen en hoe we daarin kunnen verder groeien, gaat volgens mij dus pas lukken, in een toekomstige generatie.
Nadat ons totale onderwijssysteem is veranderd.
Willen we ons echter met steeds meer persoonlijkheden (dansstijlen) op ons gemak kunnen voelen en verbinden, dan zal dat toch echt van onszelf moeten komen, en zullen we eerst moeten stoppen te dansen naar de pi**en van een paar machthebbers.
Afhankelijk van hoe agenda 2030, al dan niet, zal worden voltrokken, verwacht ik dat deze samenleving aan de ene kant, nog afhankelijker gaat worden van "instructeurs" die tegen betaling, uitleggen wat jou gelukkig maakt en hoe je dat gaat bewerkstelligen, kortom nog meer hersendood,
of,
steeds zelfstandiger, zelfvoorzienender en zelfbewuster, door datgene te doen wat daarvoor nodig is.
Zodat we niet meer hoeven afwachten of er iets wordt geregeld voor ons, omdat we dat zelf of samen organiseren.
Niet meer afhankelijk zijn van
een dj bijvoorbeeld, omdat iedereen zijn playlist meeneemt;
niet meer afhankelijk van geluidsapparatuur omdat iedereen een mini speakertje en uiteindelijk dubbele headsets meeneemt om hun muziek te delen,
zodat er ook geen sprake kan zijn van geluidsoverlast.
Maar vooral niet meer afhankelijk van
- de temperatuur,
want daar kleden we ons dan gewoon op,
- de vloer,
want daar passen we onze schoenen op aan,
- wie er wel of niet komt,
omdat we immers allemaal willen groeien samen,
- verborgen angsten,
want die verbergen we dan niet langer,
- sociale verplichtingen,
want die bestaan dan niet meer,
- een schijn of status te moeten ophouden,
want ook dat is dan niet meer nodig,
- iemand die ons gaat leren dansen,
want ook dat kunnen we dan onszelf leren in interactie met elkaar.
Mocht je hier al eerder klaar voor zijn dan 2030, dan bied ik me graag aan als oefenpartner op jouw eerste oefen meetup.
Want pas als jij jezelf gaat leren hoe jij het fijnst danst, door vragen te stellen en dat wat je leert, te oefenen tot je het nooit meer vergeet, ga jij krijgen wat je wilt.
Ik kan jou laten zien hoe je met de benen van je partner kunt lopen, maar alleen jij kunt dat uitbreiden met figuren en hoe je, je partner, met diezelfde mechaniek ook met jouw benen kunt laten lopen.
Dat zul je nooit leren op een dansschool want daar is geen geld mee te verdienen.
Ga je toch liever naar een dansschool,
mogelijk omdat je ook nog steeds denkt dat medicijnen of genotsmiddelen je fitter maken, in plaats van verzwakken,
of dat je als volwassene nog steeds een autoriteit nodig hebt om voor jou te zorgen,
dan houd ik er rekening mee dat het ook na 2030 kan worden, maar ik ben er klaar voor, ik hoop jij ook binnenkort.
Tot dans.
Last Wednesday October 12, felt like being the last time I will invite different dance styles to meet at Helmond CS. My goal is to get acquainted with different life-/dance- styles. In every age, everyone is welcome! But possibly because we still p…
