HIPOTERAPIA jest wyjątkową i niepowtarzalną metodą usprawniania dzięki obecności konia - współterapeuty. Koń i jego ruch dają zupełnie nowe i niespotykane w innych metodach terapeutycznych możliwości. Koń daje wrażenie chodu ludzkiego trójwymiarowy ruch grzbietu końskiego w stępie przekazywany miednicy jeźdźca jest identyczny z ruchami miednicy prawidłowo kroczącego człowieka. W tym samym czasi
e barki i luźno zwisające kończyny dolne również zachowują się tak, jak u idącego człowieka. Jest to forma rehabilitacji psycho-ruchowej, wieloprofilowej, czyli oddziałującej jednocześnie ruchowo, sensorycznie, psychicznie i społecznie. Stosowana jest zarówno u dzieci, u młodzieży, jak i u dorosłych. Wskazania do hipoterapii :
- Problemy neurologiczne - Problemy ortopedyczne - Problemy natury psychicznej i społecznej
Metodyka zajęć hipoterapeutycznych dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Hipoterapia jest jedną z metod terapeutycznych, które wykorzystuje się w usprawnianiu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. W metodzie tej nie ma większych ograniczeń co do rodzaju porażenia oraz wieku dziecka, a dzięki specyficznym właściwościom ruchu konia przynosi ona bardzo dobre efekty w pracy nad kształtowaniem reakcji równoważnych, obniżaniem napięcia spastycznego, przygotowaniem dzieci do chodzenia
- wzmożone napięcie mięśni (spastyczność ) - podstawowym warunkiem usprawniania jest obniżenie spastyczności. Podczas hipoterapii dzieje się to automatycznie i jest możliwe dzięki: - rozgrzaniu mięśni (temp. ciała konia jest wyższa od temp. ciała ludzkiego), - rytmicznemu kołysaniu w stępie, - przeciwstawnym skrętom biodra-barki (dysocjacji) spowodowanym ruchem konia, - ułożeniu kończyn dolnych w trójzgięciu i odwiedzeniu podczas dosiadania
Autyzm- osoby autystyczne i konie wykazują wiele podobieństw w postrzeganiu, reagowaniu i porozumiewaniu się, reagują jedynie na aktualne sytuacje, myślą obrazami, porozumiewają się za pomocą gestów, ich uwaga jest rozproszona. Podobnie jak konie (tzw. zwierzęta uciekające), nie lubią kontaktu wzrokowego i nie znoszą, gdy ktoś podchodzi wprost do nich. Zbliżają się do innych osób, najchętniej pozostając poza zasięgiem ich wzroku . Zarówno autystycy, jak i konie odpowiadają naciskiem na nacisk i obawiają się zamkniętych przestrzeni,. Dzieci autystyczne łatwo zaprzyjaźniają się z koniem co otwiera drogę do nawiązania kontaktu również z ludźmi
- Koń przywraca zaburzoną symetrię mięśni tułowia łagodne, rytmiczne, równomierne kołysanie w stępie, na przemian napina i rozluźnia mięśnie posturalne prawej i lewej strony ciała. Mięśnie napięte i przykurczone ulegają stopniowemu rozluźnieniu i rozciągnięciu. Mięśnie słabszej wiotkiej strony ulegają wzmocnieniu. Dzięki temu po pewnym okresie jazdy stępem w prawidłowym dosiadzie dochodzi do symetrycznej równowagi mięśniowej.
- Koń zapobiega przykurczom i ograniczeniom ruchomości w stawach - łańcuch ruchów "grzbiet konia - miednica - kręgosłup - barki, kończyny jeźdźca" uruchamia rytmicznie i łagodnie kolejno wszystkie mięśnie i stawy. Hipoterapia i jazda konna zmniejsza przede wszystkim przykurcze przywodzicieli ud i ograniczenia ruchomości obręczy biodrowej.
- Koń zwiększa możliwości lokomocyjne - osoby niepełnosprawne cierpią na ogół z powodu ograniczonych możliwości ruchowych. Siedząc na koniu, popędzając go pracą bioder, kręgosłupa - odbierają wrażenie prawidłowego chodu i mogą go ćwiczyć. Koń oddaje do dyspozycji osoby niepełnosprawnej swoje cztery, zdrowe nogi stwarzając tym samym nieograniczone możliwości lokomocyjne. Takie przeszkody jak odległość, nierówność terenu, piasek czy woda przestają istnieć.
-Koń pobudza zmysły - dotyk końskiej sierści, łaskotanie grzywy, rozmaitość kształtów, odgłos kroków, przyjazne parskanie i mile kojarzony zapach stymulują zmysły dotyku, słuchu, wzroku i węchu. Towarzyszy temu ciągłe wytrącanie z równowagi i konieczność jej natychmiastowego odnajdywania, jeżeli nie chcemy zbyt prędko rozstać się z tym bogactwem wrażeń. . Czucie głębokie (proprioceptywne) jest stymulowane przez nieustające przeciwstawne bodźce dopływające z mięśni, ścięgien i stawów całego ciała. Wszystko to niezwykle rozwija równoczesnego odbierania bodźców i ich kojarzenia. Jazda konna ma szczególne znaczenie dla dzieci upośledzonych ruchowo. Każda godzina jazdy, która włącza ich do towarzystwa innych ludzi i koni jest wielkim przeżyciem. Na koniu dzieci kalekie stają się równe dzieciom zdrowym. Kontakt z koniem daje dziecku dużo radości i jest źródłem wielu pozytywnych przeżyć, niezależnie od tego jak sobie radzi podczas zajęć, koń zachowuje się tak samo, po prostu jest z dzieckiem i bezwarunkowo je akceptuje. ALPAKOTERAPIA to dziedzina zooterapii wspomagająca rehabilitację ruchową oraz umysłową osób niepełnosprawnych poprzez działania terapeutyczne oparte na kontakcie z alpakami. Działania te służą poprawie samopoczucia człowieka w różnych sferach: emocjonalnej, fizycznej, poznawczej i społecznej. Poprzez zabawy, przytulanie, głaskanie, dzieci rozluźniają się, otwierają, są radosne, uśmiechnięte i bardzo precyzyjnie wykonują ćwiczenia. Dzięki zajęciom ze zwierzętami dzieci są odważniejsze, oswajają się z tym co miękkie, twarde, mokre czy suche, uczą się panowania nad ciałem. Bardzo istotnym elementem jest również ruch, tego typu zajęcia poprawiają motorykę. A ponadto niezwykle pogodne alpaki poprawiają także samopoczucie, zarówno dzieciom jak i opiekunom. Alpaki pomagają dotrzeć do dzieci, wskazują zachowania, które dzieci mogą naśladować Szczególne efekty alpakoterpia przynosi w terapii: - dzieci z autyzmem, ADHD, porażeniem mózgowym, zespołem Downa, niedorozwojem umysłowym, - ludzi starszych, - osób przeżywających stresy i załamania nerwowe, - wspomagająco w leczeniu nowotworów, nadciśnienia, chorób psychicznych, depresji i zaburzeń ruchu. Efekty, jakie przynosi prawidłowo przeprowadzona terapia: -pacjenci z porażeniem mózgowym i zespołem Downa znacznie lepiej koordynują ruchy rąk i ciała -dzieci zamknięte w sobie i bojaźliwe nabierają zaufania do otoczenia, -obcowanie ze zwierzętami ma korzystny wpływ na każdego z nas. -poprawia ono działanie układu odpornościowego, a także stan zdrowia psychicznego, -rozwija w każdym dziecku opiekuńczość i odpowiedzialność, -proste głaskanie alpaki obniża poziom leku i zwalnia pracę serca Są one doskonałą alternatywą dla osób uczulonych na sierść innych zwierząt (wełna alpak jest hipoalergiczna) lub osób z kynofobią i lękami dotyczącymi innych zwierząt wykorzystywanych w terapii. Kolejną zaletą jest fakt, iż alpaki bez problemu można transportować, a zajęcia z ich udziałem przeprowadzać w pomieszczeniach (szkołach, przedszkolach, świetlicach, a nawet w szpitalach po uzyskaniu odpowiedniej zgody). Alpaki są zwierzętami o bardzo łagodnym usposobieniu, delikatnymi i płochliwymi, zupełnie pozbawionymi agresji. Są szczególnie pozytywnie nastawione do dzieci. Są inteligentne i interesują się otoczeniem. Bardzo lubią być głaskane i przytulane, a sam ich wygląd wzbudza sympatię i uśmiech.
