BAL architektek

15/11/2023

Do księgarń wjechał najnowszy RZUT współredagowany przez BAL!

Zachęcamy do zakupów i lektury, ślemy pozdrowienia dla autorek tekstów, ilustracji i ekipy redakcyjnej.

Łapcie PŁEĆ!

.plus.design

24/10/2023

W Bratysławie trwa wystawa 'Liberated space' o projektowaniu feministycznym, o której piszemy do najnowszej Architektura-murator. Wystawa trwa do lutego. Polecamy wycieczkę, a tymczasem zapraszamy do lektury ;)

19/10/2023

📣 Osobo studencka! Jak Twoje zdrowie psychiczne?
na.a prowadzi badania kondycji psychicznej a jest partnerką tego procesu⚡️

❗️osobo studencka, wypełnij ankietę (link w Bio), masz czas do końca miesiąca
⏱️

Osoby wykładające odsyłamy na profil .na.a , tam znajdziecie link do swojej ankiety.

19/10/2023

22 X w@galerii Dom w Krakowie odbędzie się wystawa poświęcona Lilly Reich.Z tej okazji przypominamy sylwetkę tej projektantki, którą opracowała Renata Kopyto.

Urodziła się 16 czerwca 1885 roku w Berlinie. Po ukończeniu szkoły średniej
zdobyła zawód hafciarki i początkowo zajmowała się projektowaniem tkanin i tekstyliów.
W 1924 roku dołączyła do zespołu projektantów pracujących dla Frankfurckich Targów i wyjechała do stolicy Hesji. Tam spotkała Miesa van der Rohe, stając się na kolejne 13 lat jego najbliższą współpracowniczką i partnerką życiową.

Ich pierwszą wspólną realizacją była kawiarnia Samt und Seide (Aksamit i jedwab), która
powstała na berlińskiej wystawie noszącej tytuł „Die Mode der Dame”. Kawiarnia podzielona została zawieszonymi na metalowych rurach zasłonami z aksamitu i jedwabiu, tworząc wspaniałą abstrakcyjną instalację przestrzenną. Kombinacja różnych struktur i kolorów: czerni, pomarańczu, czerwieni i cytrynowej żółci w z zależności od miejsca, z którego była oglądana, układała się w niezwykłe, zmieniające się obrazy. Tkaninę zasłaniającą ściany, okna lub dzielącą przestrzeń Lilly Reich wykorzystywała później wielokrotnie w projektowanych wspólnie z Miesem van der Rohe domach, stała się ona jednym z jej znaków rozpoznawczych.

Wraz z Miesem otrzymali zlecenie na wykonanie niemieckiego pawilonu na Wystawie Światowej w Barcelonie w 1929 roku. Lilly Reich została dyrektorką artystyczną całej prezentacji, Mies van der Rohe objął funkcję głównego architekta, a oboje wymieniani byli jak autorzy całości ekspozycji, w tym Pawilonu Barcelona i dopiero z czasem udział Reich w tym przedsięwzięciu został pominięty.

Trzeba też dodać, że Lilly Reich nigdy nie była pracowniczką biura van der Rohe, posiadała swoje studio. Wiele mebli, które dzisiaj stały się ikonami designu i są nadal produkowane przypisuje się Miesowi, choć bez wątpienia to Reich była ich projektantką.

17/10/2023

Jesteśmy partnerkami projektu i wystawy o Lilly Reich, która już od 22X w Dom Norymberski w Krakowie. Polecamy serdecznie wystawę i nasz projekt towarzyszący o architektkach krakowskich.

⚫️Fałda jest wypukłym fragmentem jakiejś powierzchni, najczęściej kojarzy się ją z tkaniną, zasłoną, kotarą, kobiecym ubiorem, szczególnie tym dawnym, obfitującym w nadmiar materiału. Zasłona, którą tworzą liczne fałdy, jest obiektem dwuznacznym: chroni przestrzeń przed wścibskim okiem lub ją przed nim odkrywa. ⚫️Krytycy sztuki i architektury od lat zastanawiają się jaki wpływ na twórczość Miesa van der Rohe miała Lilly Reich i które z projektów do dzisiaj jemu przypisywanych były jej autorstwa. Jak gruba i szczelna jest zasłona, która przesłoniła jej twórczość?
⚫️Zapraszamy do Galerii Domu Norymberskiego na wystawę „Uchylić fałdy zasłon”. Wernisaż 22.10.2023 o godz. 17.00
Prtnerami projektu są: Conrad Festival, BAL architektek i Muzeum HERstorii Sztuki

13/10/2023

Słuchajcie 📣
Wy pewnie nie, ale może ktoś z Waszego otoczenia głosuje na K************🤡
👉Wciąż jest czas, żeby podjąć trudne dyskusje i spróbować przekonać bliskich i znajomych 💪

13/10/2023

Dla osób z Warszawy i tych głosujących za granicą

❎

13/10/2023

Piekło zamarzło, na BAL wskakuje chłopak! Polecamy odpowiedzi architekta Franka Sterczewskiego na balowe pytania

❎
Poznań i okolice

13/10/2023

📣 Kraków!

➡ Konkretna kandydatka, konrenrne odpowiedzi!

❎

12/10/2023

LATARNICZKA WYBORCZA BALU PREZENTUJE:

❎ Agata Diduszko - Zyglewska

10/10/2023

Świętokrzyskie ➡ kandydatka godna uwagi!

❎ Natalia Kowalska

10/10/2023

UWAGA ⚡ Czy są z nami osoby głosujące w Lubuskim?

➡ Warto rozważyć oddanie ❎ na Nadię Olszeczuk - Zygmuntowską.

06/10/2023

Nie wiesz, na kogo oddać głos? Skorzystaj z LATARNICZKI WYBORCZEJ BALU.

➡ W kolejnych postach pojawią się odpowiedzi osób, przy których warto postawić ❎ 15 października.

17/08/2023

📣 GENDER APARTHEID 📣

Słyszałyście_liscie o tym pojęciu? Wyjaśniamy co to oznacza.

15/08/2023

Co w Wenecji prócz Biennale? Biogrounds!

Bal Architektek pisze, co warto zwiedzić podczas wizyty w Wenecji poza biennale architektury.

04/08/2023

📐 Przed Wami sylwetka Barbary Borsy - architektki związanej z Kielcami.

Materiał przygotował Kacper Kępiński z - kurator wystawy "Ruch tektoniczny. Powojenna architektura województwa świętokrzyskiego", którą możecie oglądać w .

03/08/2023

🔥 BURN ARCHIDZIADOCEN DOWN🔥
Brawa dla odważnych osób, które ujawniły sprawę i głośno o niej mówią!

19/07/2023

słuchajcie Balu w Off Radio Kraków 😉

Łukasz Zaleski + Off Radio Kraków

Świat architektury zdominowany jest przez mężczyzn. Dwie architektki z Krakowa – Barbara Nawrocka i Dominika Wilczyńska oraz związana z Instytutem Dizajnu w Kielcach Dominika Janicka stwierdziły, że nie ma czasu na „biadolenie” - trzeba zmienić obowiązujący status quo. Czym jest Bal ...

22/06/2023

Piszemy dla Architektura-murator na co zwrócić uwagę na tegorocznej edycji Biennale Architektury w Wenecji

Tegoroczne biennale architektury w Wenecji odbywa się pod hasłem Laboratorium przyszłości. Założycielki Balu architektek sprawdziły, czy jest w nim miejsce na p...

03/06/2023

Yasmeen Lari! Jej postać przybliża Ewa Lenart

Yasmeen Lari to pierwsza kobieta w historii Pakistanu, która została przyjęta do Izby Zawodowej. Niesamowita postać, której droga to opowieść o metamorfozie. Jest najbardziej znana ze swojego zaangażowania w architekturę jako formę sprawiedliwości społecznej. W 2000 roku, po kilku dekadach realizowania wielu prestiżowych budynków użyteczności publicznej, odeszła na emeryturę jako ‘star architect’ i zaczęła przekładać swoje wpływy i zasięgi w promowanie zrównoważonej architektury. Podejście Lari koncentruje się na wykorzystaniu lokalnie dostępnych zasobów w celu tworzenia struktur przyjaznych dla środowiska.

Urodzona w 1941, w kraju który przez wieki byl kolonizowany przez Wielka Brytanie. Jako nastolatka wyjechała do Londynu, ukończyła studia na Uniwersytecie Oksfordzkim. Jej młodość to czas, kiedy dopasowywała się do współczesnych trendów. Le Corbusier był jej bogiem, a modernizm obietnica lepszej przyszlosci. Po studiach wróciła do ojczyzny. Wykształcona, dynamiczna kobieta - symbol współczesności. Yasmeen zaczęła od tworzenia domów dla klasy wyższej. Były one analogia wolności - przestrzeń bez kolumn, bez limitu i końca. Kraj potrzebował nowej symboliki, ideałów, które beda reprezentowac wolność i współczesność. Yasmeen była doceniona, zaczęła otrzymywać zlecenia na prestiżowe realizacje użyteczności publicznej. Coś, o czym każda twórczyni marzy. Po wielu latach tworzenia budynków rzeźb, zmieniła kierunek. Od 2000 roku zaczęła skupiać się na tematach ważniejszych niż formalistyczna, monumentalna architektura.

Obserwacje Ewy Lenart po wizycie wystawy dedykowanej metamorfozie Lari? "Jej twórczość ukazuje podwójne oblicze modernizmu, zarówno eksploracje kolonialna jak i kształtowanie niepodległości." Centrum architektury w Wiedniu

19/04/2023

Przed Wami - archidziaders kolonialny!
👉 Czyli BALowe refleksje po rezydencji w Kenii.

13/04/2023

Tu numer PLANOWANIE. Kolejny będzie cały o PŁCI!
RZUT 💚 💙

"Te wszystkie konta nie tylko kwestionują mainstreamowy dotąd pogląd na miasto i sposoby jego użytkowania, nie są także stricte krytyczne. Wypełniają niszę i dają głos tym, którzy do tej pory byli niezauważani. Dzięki temu wokół buduje się społeczności. Spełniona zostaje też potrzeba legitymizacji uczuć związanych z wykluczeniem. Nazwane zostają zjawiska i systemowe błędy, dzięki czemu możemy ich unikać jako projektanci/tki."
W numerze POCZĄTKI znajdziecie tekst Magdy Milert (Pieing) o potencjale i zagrożeniach social mediów.

il. Post na instagramie BAL architektek

08/04/2023

„Słowo, którego już nie używamy niesie za sobą skojarzenia nie tylko skrajnej biedy, lecz także braku podmiotowości i całkowitego uzależnienia od działań charytatywnych zachodniego świata”. Założycielki Balu architektek tym razem relacjonują działalność kenijskiego kolektywu Wa...

08/03/2023

🎉 Wszystkim osobom, które dziś obchodzą swoje święto życzymy obalenia archidziadocenu!

Na Wasze pomysły jak to zrobić czekamy w najnowszym CALL FOR PAPERS , który współredagujemy. Szczegóły w poście.

Grafika posta 💪

16/02/2023

🎉 Dziś bal w Skopje, stolicy Macedonii Północnej. Jego królową jest MIMOZA NESTOROVA-TOMIЌ (ur. 1929), architektka i urbanistka.

👉 O jej dokonaniach opowiada dr Kinga Nettmann -Multanowska, autorka książki „Warszawa rysuje Skopje” (wyd. , 2022). Książka przypomina historię odbudowy miasta po trzęsieniu ziemi 1963 roku, w której jedną z kluczowych ról odegrali warszawscy urbaniści. W Skopje rozmowom obu pań przysłuchiwała się zawsze wszędobylska mopsica Frida. 

Mimoza od początku stawiała na niezależność. By zyskać zawodową i osobistą wolność zamieszkała w bloku (swojego projektu), a nie z teściami, co było w zwyczaju, i zatrudniła pomoc domową. W patriarchalnym, tradycyjnym społeczeństwie był to akt emancypacji.

Po ukończeniu studiów w Belgradzie (1953), wraz z mężem, architektem Ljubomirem Tomiciem (stypendystą Fundacji Forda), podróżowała – Londyn, Rotterdam, Berkley, Nowy Jork.

W rządzonej przez Josipa Broz-Titę powojennej Jugosławii, niezależnej od Moskwy, wchodzącej w alianse z Zachodem, architektura wyrażała aspiracje społeczeństwa – pęd ku nowoczesności – i jego witalność. Odbudowując Skopje, czerpano ze światowych trendów, łącząc je z elementami architektury miejscowej. 

W Instytucie Urbanistyki i Architektury (w którym pracowała od 1964 roku, a którym później kierowała) współpracowała m.in. z warszawskim Zespołem Skopje oraz Kenzō Tangem, guru japońskich metabolistów. Wszyscy oni, wspólnie, na zlecenie ONZ tworzyli nowy plan urbanistyczny miasta (1964-65). 

Jej najważniejsze dzieła to szczegółowy plan rewitalizacji zabytkowej otomańskiej dzielnicy bazarowej Čaršii (1965, z zespołem), projekt domu towarowego „Beko” (1969-72), czy gmachu Muzeum Macedonii (1971-75, z Kiryłem Muratovskim). 

Jest jedną z tych, którzy stworzyli „nowe” Skopje; mentorką młodych.

13/02/2023

Już niedługo przyznanie najważniejszej nagrody w branży. W Architektura-murator przedstawiany swoje typy. A Wy kogo byście nagrodziły?

Sezon na narty i łyżwy, ferie i zimowiska to w świecie architektury czas ogłaszania wyników Pritzkera. Już wkrótce dowiemy się, kto w 2023 roku otrzymał „architektonicznego Nobla”. Czy jury nas zaskoczy? Bal Architektek przedstawia swoje typy.

07/12/2022

Studiując kolejne realizacje Serpentine Pavilion , można prześledzić zmianę trendów w architekturze, jaka odbywała się przez ostatnie dwie dekady. A BAL architektek dla Architektura-murator śledzi udział kobiet w tym cyklicznym przedsięwzięciu.

Nowy pawilon Serpentine zaprojektuje Lina Ghotmeh, francuska architektka libańskiego pochodzenia. Założycielki Balu architektek tym razem o inicjatywie londyńskiej galerii, która w ogrodach Kensington od ponad 20 lat realizuje co roku inną tymczasową instalację.

09/09/2022

Biogramy ważnych architektek pojawiały się do tej pory tylko na Instagramie, ale od dziś będziemy starać się uzupełniać bazę wiedzy również na Facebooku. Poznajcie zatem Helenę!

Helena Syrkus (1900–1982), zanim została architektką, była tłumaczką literatury pięknej. Przekładała dzieła Reinera Marii Rilkego, Guillaume’a Apollinaire’a, Anatole'a France'a, Rudyarda Kiplinga i Anny Achmatowej. Tłumaczenia publikowała pod pseudonimem „Helena Niemirowska”. Był on później często błędnie podawany jako jej nazwisko panieńskie – właściwe brzmiało Eliasberg, ale sama zmieniała je w życiorysach, by zatuszować żydowskie pochodzenie.

Posty o Helenie opracowała Aleksandra Kędziorek, która obok Katarzyny Uchowicz i Mai Wirkus jest autorką książki wydaną przez Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki „Archipelag CIAM. Listy Heleny Syrkus”.

Helena studiowała architekturę i filozofię, studiów architektonicznych jednak nie ukończyła (dyplom uzyskała w 1947 roku). W 1925 roku została asystentką w pracowni Szymona Syrkusa. Dwa lata później została jego żoną, a w 1931 roku – wspólniczką. Projektowali razem pensjonaty, wille i osiedla mieszkaniowe. Zainteresowani kwestiami mieszkaniowymi i prefabrykacją, współpracowali z Polskim Towarzystwem Reformy Mieszkaniowej, Towarzystwem Osiedli Robotniczych i Warszawską Spółdzielnią Mieszkaniową. Zaprojektowali m.in.WSM Rakowiec i WSM Koło II wybudowane z użyciem prefabrykatów z gruzobetonu.

W latach 1926–1930 działali w grupie Praesens, założonej z inicjatywy Szymona Syrkusa i Bohdana Lacherta –Helena prowadziła sekretariat, redagowała czasopismo „Praesens” i niedoszłą serię publikacji „Biblioteka Praesensu”, wzorowaną na „Bibliotece Bauhausu”. Wymyśliła również nazwę grupy, która była jednocześnie krótkim manifestem jej działalności.

Od 1929 roku towarzyszyła mężowi na kongresach CIAM, współtworzyła polską sekcję. Dzięki znajomości języków i umiejętności stenografii dołączyła do sekretariatu CIAM i od IV kongresu protokołowała jego obrady.

Helena Syrkus W trakcie II wojny światowej wspólnie z Szymonem Syrkusem, a później Romanem Piotrowskim, prowadziła podziemną Pracownię Architektoniczno-Urbanistyczną. Mimo trudnych przeżyć (Szymon trafił do Auschwitz, Helena przeżyła oblężenie Wrocławia), natychmiast po zakończeniu wojny zaangażowała się w odbudowę Warszawy. Z ramienia Biura Odbudowy Stolicy wspólnie z Szymonem odbyła podróż po Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, gdzie prezentowała objazdową wystawę „Warsaw lives again” i zbierała środki na odbudowę miasta. Współorganizowała również Światowy Kongres Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu w 1948 roku.

W 1947 roku wspólnie z Walterem Gropiusem, Le Corbusierem i Josepem Lluisem Sertem zasiadała w prezydium CIAM jako wiceprzewodnicząca. Jej dobrą passę przerwało wystąpienie na kongresie w Bergamo w 1949 roku – zwróciła się w nim w stronę socrealizmu, przez co na wiele lat straciła kontakt z międzynarodową sceną architektoniczną.

W 1949 roku zaczęła uczyć na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, z którym była związana do końca życia. Wspólnie z Szymonem, a po jego śmierci samodzielnie, badała możliwości typizacji architektury mieszkaniowej i testowała je w projektach osiedli Tatary i Czuby w Lublinie (oba niezrealizowane). Po latach odświeżyła kontakty z architektami z kręgu CIAM – opisała ich wspólne, przedwojenne poszukiwania w książce „Ku idei osiedla społecznego, 1925–1975”. Druga publikacja, „Społeczne cele urbanizacji. Człowiek i środowisko”, ukazała się już po jej śmierci.