20/11/2024
De keuken van mijn bestaan
Jarenlang stond ik in mijn eigen keuken,
een ruimte vol ingrediënten die ik niet kon combineren.
Ik wilde iets maken van mezelf,
iets bijzonders, iets moois.
Maar telkens als ik dacht dat ik een recept had gevonden,
viel het uit elkaar.
De smaken klopten niet, de textuur bleef vreemd,
en ik bleef achter met een bitter nasmaak.
Ik experimenteerde met motivatie.
Voegde wat hoop toe, een scheutje doorzettingsvermogen,
maar de substantie werd dunner met de jaren.
Ik keek naar de ingrediënten die ik over had:
een beetje vertrouwen,
een snufje dromen die al lang over datum leken,
en een steeds groter wordende voorraad van eenzaamheid.
En toen kwam jij.
Een onverwachte smaakmaker, een onbekend kruid.
Je bracht een geur van iets nieuws,
iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou proeven.
Met jou wilde ik iets groots creëren,
een gerecht dat perfect zou zijn.
Ik stond uren in de keuken van mijn ziel,
bakte mijn beste kanten krokant,
pureerde mijn onzekerheden tot iets zachts,
en serveerde alles wat ik had.
Maar perfectionisme is een lastige chef.
Hoe harder ik werkte, hoe meer ik vergat te proeven.
Ik gaf jou de mooiste borden,
maar mijn eigen honger bleef groeien.
De keuken werd rommeliger,
de geuren verwarrender,
en uiteindelijk begon ik te twijfelen of ik ooit goed genoeg kon zijn.
De laatste weken is de stilte oorverdovend.
De pannen staan koud, de voorraadkast is bijna leeg.
Eenzaamheid is het enige gerecht dat ik nog lijk te kennen.
Ik zit aan een tafel met mezelf,
met een bord vol vragen.
Wat doe ik steeds verkeerd?
Waarom mislukt het recept van mijn leven telkens opnieuw?
Ik ben geen sterrenchef, dat weet ik.
Mijn leven is een stoofpot van onvolkomenheden,
een mix van rauwe emoties en halfgare ideeën.
Maar ik stond altijd klaar in de keuken,
ongeacht hoe moe ik was,
ongeacht hoeveel het me kostte.
Ik serveerde gul, zelfs als ik zelf niets meer had.
Toch vraag ik me af:
Is het mijn schuld dat de smaken niet samenkomen?
Of probeer ik het verkeerde gerecht te maken?
Misschien probeer ik steeds een haute-cuisine-maaltijd te bereiden,
terwijl ik gewoon een eenvoudige, eerlijke maaltijd zou moeten zijn.