10/11/2024
Dik tegen mijn goesting liep ik door de Colruyt. Nee, het was geen speciale dag, maar supermarkten zijn zo overprikkelend en frustrerend en verwarrend en “welke paljas heeft z’n kar hier weer in ’t midden van ’t gangpad laten staan?!”. Adem in. Adem uit.
Ik was op zoek naar gist, want dat had hij nodig voor zijn verse pizzabodems. Als dochter van de vrouw die ooit spaghetti liet aanbranden terwijl die – jawel – in water aan het koken was, had ik uiteraard geen flauw idee hoe dat eruitzag.
Mijn oog viel op de luiwijvenpudding. Ge kent het wel, die blauwe doos van Imperial met zakjes waar ge enkel nog melk bij moet doen. Potverdekke, daar had ik nog eens zin in. Ik nam de doos mee en vertelde mijn vriend over hoe mama dat regelmatig klaarmaakte. En over hoe ik altijd de pot mocht uitscharen.
De term luiwijvenpudding mocht ik nooit gebruiken, daar werd ze boos om. Ze was ervan overtuigd dat dat de enige mogelijke manier was om pudding te maken. Ik vermoed dat ze dacht dat de inhoud van die zakjes recht van de puddingplant kwam? Geen idee.
Het was vast geen toeval dat ik de pudding heb meegenomen op een moment dat ik me aan het verdiepen was in afscheid. Het bracht me terug naar haar afscheid, en hoe ontzettend jammer ik het vind dat mijn vriend haar nooit heeft leren kennen. Dan overvalt het me. Adem in. Adem uit.
Mama is overleden op 5 mei 2020. Er mochten toen vijftien mensen aanwezig zijn op een uitvaart, inclusief personeel. We hebben haar gevierd met de dichtste familie. Ik voelde dat het tijd was om de uitvaart te herbeleven. Ik vroeg mijn vriend of hij de video samen wilde bekijken, zodat ook hij haar wat beter zou leren kennen.
We hebben gelachen, gehuild. Er was luiwijvenpudding en ik mocht de pot uitscharen. “Ge gaat waarschijnlijk niks nieuw horen ze” had ik hem op voorhand gezegd. Mijn familie en ik houden haar herinnering actief in leven. Waar het hart van vol is, loopt de mond van over, zeggen ze. Lijkt te kloppen.
Toch heb ik het gevoel dat hij haar nu ook weer wat beter kent. Dat hij mij beter begrijpt. Dat we weer wat dichter naar elkaar toe zijn gegroeid en onze ademhaling aan synchronie heeft gewonnen.
Adem in. Adem uit.
In en uit.
