Εισαι η λαχταρα μου, ο καφες και τα τσιγαρα μου....
Αυλη Φιλοπροοδου, Αφιερωμα στον Λευτερη Παπαδοπουλο.
Αχ, χελιδονι μου, πως να πεταξεις σ'αυτο το μαυρο τον ουρανο....
Καποτε, θα'ρθουν να σου πουν, πως σε πιστευουν, σ'αγαπουν και πως σε θενε...
Ξημερωνει, ξημερωνει Κυριακη, μη μου λυπασαι... κι ας ειναι Τριτη!
Λατρεμενη (σ)παστα φλωρα!!!!!
...κι απλωσες τα χερια και γυρνουν τα καλοκαιρια και με παιρνουν να βρεθω κοντα σου, σε θελω, σε θελω, σ αγαπω....
Πες μου το πιο όμορφο σου ψέμα
πες το μυστικά μόνο σε μένα
μίλησε μου για ένα παραμύθι
αυτό που διάλεξες για πάντα να σου λείπει
ήρθες και έφυγες όπως τα αστέρια
πέρασαν τόσα καλοκαίρια
που χάθηκε το όνειρο στη δύση
και έμεινα εδώ…
Αλήθεια ή ψέμα
εγώ με εσένα
στην πρώτη δύση
ποιος θα γυρίσει
στο πρώτο βλέμμα
φίλα εμένα
να μην μας ξαναπάρουν
την στιγμή...
Με γελασαν και μου'πανε ποτε δε θα πεθανω...
Μεσα σε πηγαδι μπηκα και απο την αλλη βγηκα...
Οταν κλαιει ο κεμετζες...
...Τι κι αν πηγαινω στον γκρεμο, εγω εσενα αγαπω...
Οπως λεει κι ο Θανασης, ηρθε η ωρα να βγαλουμε την τσαπουνιτσα...
Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω
Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά
Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι
Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τούς ξεχάσεις
Αγαπημένη μου, μην κλαις
πάμε μαζί ψηλά, αν θες
να δεις τη γη απ' τη σελήνη
ένα φεγγάρι είναι και κείνη
Όταν κοιτάς απο ψηλά
μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
και συ τον πήρες σοβαρά
και συ τον πήρες σοβαρά
Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα
και τα κανόνια με παιχνίδια
από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε
οι ομορφιές και τα στολίδια
Κι ό, τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις...
...Ετσι απλα, ετσι απλα σ'αγαπω, διχως τραγουδια και λογια μεγαλα....
....Ελα, κυμα, παρε με...