10/05/2018
Η τριανταφυλλιά, η βασίλισσα του κήπου
Η τριανταφυλλιά είναι αναμφισβήτητα η πρωταγωνίστρια του κήπου, χάρη στην ποικιλία των ειδών και των χρωμάτων της, αλλά και την πλούσια ανθοφορία της.
Τόσοι πολλοί ερευνητές έχουν ασχοληθεί με αυτό το πανέμορφο λουλούδι, το οποίο συμβολίζει και τα συναισθήματά μας ανάλογα το χρώμα του. Το κόκκινο συμβολίζει το πάθος και τον έρωτα, το λευκό την αγνότητα και την αγάπη, το κίτρινο τη φιλία, για άλλους το μίσος. Σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας περισσότερες από 20 χιλιάδες ποικιλίες και υβρίδια τριανταφυλλιάς.
Τα είδη
Οι πιο γνωστές και διαδεδομένες τριανταφυλλιές είναι οι θαμνώδεις με τα χαρακτηριστικά άνθη. Αυτές είναι άλλωστε και οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή λουλουδιών. Οι θαμνώδεις τριανταφυλλιές χρησιμοποιούνται για μεμονωμένες φυτεύσεις, αλλά δίνουν και εξαιρετικό αποτέλεσμα όταν δημιουργούμε με αυτές συστάδες (συνήθως ανάμεσα στο γκαζόν). Εκτός από τις θαμνώδεις, υπάρχουν επίσης οι δενδρώδεις, οι αναρριχώμενες και ημιαναρριχώμενες, καθώς και οι νάνες. Οι αναρριχώμενες και ημιαναρριχώμενες τριανταφυλλιές αποτελούν ιδανική λύση για να διακοσμήσουμε πέργκολες, φράχτες, αψιδωτές εισόδους, αλλά και αντιαισθητικά συρματοπλέγματα. Κατά κανόνα όμως θα χρειαστεί να τις στηρίξουμε για να αναρριχηθούν.
Το κλάδεμα
Από τον Ιανουάριο έως και τον Φεβρουάριο, ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες της κάθε περιοχής, και σίγουρα πριν την έναρξη της νέας βλάστησης, θα πρέπει να κλαδέψουμε την τριανταφυλλιά μας, προκειμένου να πετύχουμε μια πλούσια ανθοφορία την άνοιξη, που θα διαρκέσει μέχρι το φθινόπωρο.
Η διαδικασία Αρχίζουμε απομακρύνοντας με το κλαδευτικό μας ψαλίδι όλα τα ξερά και μη υγιή κλαδιά από τη βάση τους, καθώς και όσα κλαδιά κατευθύνονται στο κέντρο του φυτού, ώστε αυτό να είναι «άδειο» και τα κλαδιά να γέρνουν προς τα έξω.
Σκοπός Στις περισσότερες των περιπτώσεων (στις θαμνώδεις και δενδρώδεις τριανταφυλλιές) είναι να σχηματίσουμε ένα «κύπελλο». Έτσι αφήνουμε από 3 έως 6 κλωνάρια ανάλογα με την ηλικία και τη δύναμη του φυτού (π.χ. όσο πιο μεγάλο είναι το φυτό τόσο πιο πολλά κλωνάρια αφήνουμε) και σε κάθε ένα από αυτά φροντίζουμε να υπάρχουν από 3 έως 6 υγιή «μάτια».
Το κλάδεμά μας θα πρέπει να είναι πιο αυστηρό (π.χ. 3 κλαδιά με 3 «μάτια» το καθένα) όταν έχουμε νεοφυτεμένες τριανταφυλλιές, απεριποίητες τριανταφυλλιές που είχαν μείνει ακλάδευτες και γενικά αδύνατα φυτά που θέλουμε να τα ανανεώσουμε.
Φροντίζουμε να κόβουμε τον κάθε βλαστό τουλάχιστον 1 εκ. πιο ψηλά από τον κάθε οφθαλμό, αφήνοντας ως τελευταίο, ανώτερο οφθαλμό αυτόν που κοιτάει προς τα έξω, ώστε να αποκτήσει το φυτό μας το επιθυμητό σχήμα (το κύπελλο), αλλά και να αερίζεται επαρκώς.
Κατά τον ίδιο τρόπο κλαδεύουμε και τις αναρριχώμενες, φροντίζοντας οι «ενεργοί» ανώτατοι οφθαλμοί που θα διατηρήσουμε να βρίσκονται στο κάτω μέρος της επιφάνειας που θέλουμε να καλύψουμε. Εδώ χρειάζεται προσοχή, καθώς είναι σύνηθες το φαινόμενο οι αναρριχώμενες τριανταφυλλιές να κλαδεύονται με βάση το ανώτατο σημείο της επιφάνειας κάλυψης, με αποτέλεσμα η προς κάλυψη επιφάνεια να μένει ακάλυπτη και η τριανταφυλλιά να αναπτύσσεται πάνω από αυτήν. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να καλύψουμε έναν τοίχο από το 1 μ. έως τα 2 μ. και κλαδέψουμε την αναρριχώμενη στο 1,70 μ., σημαίνει ότι θα καλύψουμε από το 1,70-1,80 μ. και πάνω. Τα κλαδιά δεν πρόκειται να πάνε οικειοθελώς προς τα κάτω. Άρα, πρέπει να κλαδέψουμε στο 0,90-1,10 μ. την τριανταφυλλιά μας, ώστε να καλύψει από το 1 μ. και πάνω.
