01/11/2018
Boos op linda
Een paar jaar geleden was ik boos op Linda de Mol. In een televisieprogramma verkondigde ze doodleuk dat ze de overgang bij vrouwen geen sexy onderwerp vond voor haar blad. Bam, mokerslag in mijn snufferd. Nee, dat het niet sexy is, wist ik zelf ook wel, maar het is wel een onderwerp dat vrouwen aangaat, ook als ze nog wat jonger zijn. Daarbij was het een dubbele valse aanval omdat elke vrouw in de overgang worstelt met het fenomeen niet meer jong en aantrekkelijk te zijn. Je zweet rivieren tegelijk, je lijf neemt vormen aan die zich niet meer weg laten diëten. Je humeur schommelt tussen diepe dalen en tomeloze emoties en ondertussen mag je daar niet over praten omdat het niet sexy is. Linda had mij diep getergd. Maar de tijd vergaat en zoals vaak, als de ongemakken van de overgang verdwijnen, verdwijnt de herinnering eraan ook net zo snel hoewel ik het zeker een gemiste kans blijf vinden.
Maar deze week deed ze het weer, die Linda. Dit keer bij De Wereld Draait Door. Aan tafel zat Ruben van Zwieten, bekend geworden van zijn project De Nieuwe poort, ofwel zingeving op de Zuidas. Een predikant met een missie zal ik maar zeggen en hij werd door Matthijs ook nog aangekondigd als de trouwambtenaar van neef Johnny de Mol, daarop direct gecorrigeerd door van Zwieten. Hij was namelijk niet de trouwambtenaar maar de dominee geweest tijdens de ceremonie. Prima, verder leuk verhaal en de man is bevlogen. Maar aan het eind van het gesprek vroeg de presentator even aan Linda of ze al eens een bijeenkomst van de prediker had bijgewoond. Dat niet, maar ze was natuurlijk wel bij de ceremonie geweest van haar neef en had veel opgestoken van Ruben. “Het was veel meer dan je normaal gesproken krijgt als je bij een trouwambtenaar staat. Daarom begrijp ik ook dat hij (van Zwieten) niet zo genoemd wil worden”, sprak tante Linda. Bam, mokerslag twee op m’n kop.
Was ik eerst niet sexy genoeg, nu ben ik ook nog eens verwezen naar de onderste regionen van mijn werkzaamheden. Ik ben maar een gewone trouwambtenaar. Al vijftien jaar trouw ik mij een versuffing, telkens weer met de grootste inzet. Elk paar is nieuw en voor elk paar is mijn speech uniek. Elke ceremonie is bedoeld om de verbintenis te vieren en hun verhaal zo mooi mogelijk te verwoorden. Ik trouw bruiden en gommen, bruiden en bruiden, gommen en gommen, oud en jong, zieke en stervenden, zwangere of ontzwangerenden, ik trouw zelfs vrouwen in de overgang!
Wat deed ik zoveel minder dan van Zwieten. Linda had het over de tekst van de prediker die de mens had vergeleken met een ui met vele schillen, die schillen zijn je relaties en als je alle schillen weghaalt, blijft er niets over. Ik moest ineens aan de film Shrek denken, waar bijna exact dezelfde zinnen worden gezegd. Zou die van Zwieten……maar nee, nu denk ik te slecht. Dit is ongetwijfeld vele malen diepzinniger dan hoe ik mijn bruidsparen toespreek. Ik eenvoudige Babs.
Deze eenvoudige Babs die gewoon haar veel te leuke werk doet omdat het heerlijk is om mensen gelukkig te zien, die wil nu ook wel even prediken. Ik zal geen hel en verdoemenis uitspreken over Linda en haar mokerhamer, maar ik ben wel teleurgesteld in zoveel kortzichtigheid en een kleine bescheiden akeligheid wens ik haar toch wel toe. Moge haar overgang hevig en langdurig zijn. Amen!