Het Canon

Hoe flikkeren die zwaarden
Wat forse melodie,
Hoe rennen daar die paarden,
't Is Veldartillerie ! De kruitdamp is hun leven,
't Kanon is hun banier. De hoop daarvoor te sneven
Bezielt elk Kanonnier. Zij haken naar den strijde
Voor Vaderland en Vorst. Voor Land en Koning beide
Klopt steeds hun mannenborst. Van 't paard naar 't stuk gevlogen,
Dra dondert reeds het schot. Weer vlug vooruit getogen,
V

ernielt hij 's vijands rot. Rent d' overmacht hem tegen,
Manmoedig staat hij pal. Koopt door zijn dood de zege,
En juicht nog in zijn val. Maar ook in tijd van vrede,
Blinkt steeds de kanonnier. En meisjes schoon van leden,
Zijn op hun liefde fier. Waarmoed zit heerst ook trouwe,
Door kracht nooit uitgeblust. Daarom de schoonste vrouwen,
Heeft hij naar hartelust. Hoera dus voor ons wapen,
Lang leevl de kanonnier. Lang leev' die forse knapen,
Des legers schoonste sier. Hun leus zij, steeds te strijden,
Werwaarts ook d' eer hen zendt. Voor land en Koning beide,
Tot roem van 't Regiment"