02/12/2024
*Team Melody op koers, Team Flintfest laat steken vallen*
December is bij uitstek de maand van tradities. Eén van die tradities is de Curling Cup, georganiseerd door Emmen on Ice. Uw schrijver van dienst durft te stellen dat deze Curling Cup inmiddels uit zijn voegen barst. Maar liefst 240 deelnemende teams vechten iedere avond om een directe plek in de finale. Lukt dit niet rechtstreeks, dan is er altijd nog een halve finale.
Deelnemers van het eerste uur zijn de jongens van Captain Henk , vorig jaar zelfs verliezend finalist. Ieder jaar gaan de deelnemende spelers in de lotingmachine van de Captain, en zo rollen er telkens weer twee teams uit die proberen die felbegeerde Curling Cup eindelijk eens écht binnen te slepen.
Waar het vroeger eenvoudiger leek, met slechts zo’n twintig concurrenten, zijn dat er nu zo’n tweehonderd meer.
Elk seizoen lijkt op voorgaande jaren: één team presteert top, terwijl het andere team door de ondergrens zakt. Zo ook vandaag. Het team van Melody bleek spectaculair goed en kreeg lovende kritieken. Zoals altijd teerde smaakmaker Ronnie Fischer op worpen van twee jaar geleden, terwijl Bennie Jeurissen uitgeslapen en scherp voor de dag kwam. Herm Eising en Frank Goeree, jarenlang de schaduwsoldaten achter The Canadian Warrior, stonden vandaag eindelijk in de schijnwerpers. Eising en Goeree transformeerden van waterdragers tot verschilmakers, en de glinstering in hun ogen deed alle harten smelten. Met tien punten staat het team stevig in de top drie.
Het Flintfest-team had het lastiger. Dit team, bestaande uit oude vedettes die al jaren een goed niveau laten zien, lijkt toch wat scherpte te missen. Niet in de analyses of strijkplannen overigens, maar een plan moet wel uitvoerbaar zijn, zo denkt deze schrijver. Pas tegen het einde van de avond begon het beter te lopen, wat vertrouwen geeft richting volgende week. The Canadian Warrior moet zich dan weer onderscheiden om de vormdip van Bram Goeree op te vangen. Overigens herstelde Goeree zich gedurende de avond geweldig en sleepte hij, helemaal alleen, de laatste overwinning binnen. Die glimlach op zijn gezicht was “onbetaalbaar.”
Captain Henk begon wat stroef: eerst een steen te hard, daarna te zacht, en vervolgens weer te hard. Erik Jan Jeuring blijkt in het team de meest stabiele factor. Of dat nu positief of negatief is, daar denk ik nog even over na. De zelfbenoemde “GOAT” vulde dit team uiteindelijk aan, maar waar hij op andere vlakken prima presteert, was zijn niveau op de baan ver te zoeken. Misschien ligt de focus ergens anders, maar als hij nog wat wil betekenen voor het team, moet deze snel terugkomen. Zonder de GOAT werd de laatste wedstrijd alsnog gewonnen, waardoor de vraag rijst of we hem nog in actie zullen zien. Met vier punten blijft Team Flintfest echter achter bij de verwachtingen.
Al met al was het een prima avondje, niets nieuws onder de zon. Een biertje, een zwarte piste, een verhaal over een opa in Curaçao, en verliezen van een stelletje ambtenaren of vrouwen in iets te strakke broeken: het hoort er allemaal bij.