27/09/2022
Een recensie van ons vorige concert, afgelopen vrijdag in Zeeuwse Concertzaal.
'Mozart & Haydn: Een stijlvolle interpretatie die naar meer smaakt'
Door: Jeanette Vergouwen-de Caluwe
Het programma ‘Gestrande Vrouwen’ belicht het leed van vrouwen: het verlangen, de onvervulde liefde en de tragische mislukte liefde. Als Marie Kuijken (pianoforte/regisseuse) de vocale muziek van Mozart, waarin vrouwen alle facetten van de liefde uiten, in scene zet, kun je als toeschouwer erop rekenen dat je iets bijzonders zult zien en horen.
Samen met haar vader Sigiswald Kuijken (barokviool) en sopraan Johanna Reithmaier vertolkte Marie Kuijken vrijdag 23 september, in de Zeeuwse Concertzaal in Middelburg, composities van Mozart en Haydn.
Muziek uit de 18de eeuw, die niet alleen stijlgetrouw gebracht werd, maar waarbij ook gebruik gemaakt werd van de typische gestileerde uitvoeringsstijl. De zangers waren toen nog geen diva’s met volle vibrerende stemmen. De vocalisten maakten gebruik van de natuurlijke zangtechniek samen met stijlvolle armbewegingen, waarbij het lichaam bewoog vanuit het be**en. Elke emotie werd onderstreept door een gebaar. En dat werkt. De emoties komen intens, heftig en gepassioneerd over.
Wat maakt dit programma nu zo aantrekkelijk? Eerst en vooral de afwisseling. De vioolsonate KV 380 werd in drie delen gebracht met na elk deel een recitatief en aria. De sonate KV 380 in E was een goede keuze. Het Allegro werd briljant gespeeld, met speelse versieringen in de pianopartij en stevige door de viool gestreken tonen. Het Andante was een onderstreping van het thema, vol intense gevoelens en sluimerende tragiek. Het Rondo was dan weer een staaltje van techniek in een sombere, gepassioneerde sfeer.
De interpretaties van sopraan Johanna Reithmaier troffen recht in het hart. Zij belichtte de hartenpijn van de vrouwelijke personages uit de opera’s van Mozart en Haydn op een aparte manier. Ik kan hier over uitweiden, maar dat zou te lyrisch worden. Zij overtuigde voor 100%. Hoe? Door haar aparte gestiek die stijlbewust was. De dramatiek van de tekst werden niet alleen door haar onderstreept, de emotie spatte van haar af. De juiste bewegingen, een expressieve gezichtsuitdrukking en felle ogen. Haar techniek was fabuleus. Alle tonen werden puur op de adem gezongen, nooit forceerde zij en alles klonk glashelder. In de aria van Pamino kwam haar expressieve invulling ontroerend over.
Na de pauze vertolkten Sigiswald en Marie Kuijken Variaties over ‘Hélas j’ai perdu mon amant’, een thema en zes variaties. Vader en dochter Kuijken vormen een perfecte eenheid. Beiden beheersen als geen ander het stijlgevoel en als ik die vrijer een raad mag geven, na zoveel speciale variaties op dat ene thema: kunstig omspeelt en met afwisseling van tempi en sfeer, ga maar gauw terug naar je geliefde.
De vertolking van de Haydn cantata: ‘Arianna a Naxos’ was de kers op de taart. Marie Kuijken, die het gehele recital een geweldige muzikale steun was, leverde ook nu weer een topprestatie. Reithmaier kleurde de wanhoop, de woede en de levensmoeheid prachtig in. Alles onderstreept met gracieuze gebaren. Als de muziekliefhebber een dergelijke performance wil meemaken, kan dat zondagmiddag 11 december in het Concertgebouw in Amsterdam. Dan verzorgt La Petite Bande o.l.v. Sigiswald Kuijken, in de regie van Marie Kuijken en met Johanna Reithmaier als Dorabella, de authentieke uitvoering van de opera Cosi fan Tutte van Mozart semiscenisch. Meer info via: www.concertgebouw.nl
