21/12/2021
Heksentijd ... met dank aan de Noordwijkse Susan Smit voor haar inspiratie.
Het is Midwinter vandaag!
Zoals beloofd iets over de gewijde nachten van de oude traditie, die gisternacht begonnen. De twaalf nachten vanaf de nacht voorafgaand aan de langste nacht of het wintersolstitium (21 december), die ‘Yule nachten’, 'ruwe nachten', 'moedernachten' of ‘wolfsnachten’ worden genoemd, zijn geschikt om je terug te trekken. Om je 'tussen de tijden' te begeven. Voor mij (als heks) is het een periode van inkeer, alleen zijn, in mijn dagboek schrijven, kaarten trekken, rituelen uitvoeren, mediteren en nachtwandelingen door de stad maken. Ik beschouw het als de ‘donkere maan’-fase in het jaar, als een tijd van zuivering en voorbereiding, van het in me laten opwellen van beelden uit het verleden om te helen en vooruitkijken naar wat gaat komen, van verstilling en regeneratie. Ik benut het om het wiel van mijn eigen leven, dat alsmaar doordraait, te overdenken.
Als de zon haar laagste punt heeft bereikt (en het licht symbolisch sterft), lijkt de zon drie dagen op dit laagste punt te blijven. Dit komt door de nabijheid van de aarde aan de zon, de snelheid en de draaiing van de aarde. Op 25 december beweegt de zon weer zichtbaar op weg naar het hoogste punt. Het licht is geboren.
Het Kerstfeest, dat ik ook altijd hartstochtelijk vier, valt op 25 december en dat is niet zo vreemd. Naarmate het christendom aan macht won, heeft de Kerk de oude jaarfeesten eerst verdacht gemaakt, toen verboden als heidense praktijken en soms, als ze niet uit te roeien bleken, overgenomen en er een christelijk sausje overheen gegoten. De winterzonnewende wordt in veel culturen al eeuwenlang gevierd. In de Europese mythologie werd de wedergeboorte van de zon gevierd, die na deze dag weer aan kracht zou winnen tot aan Midzomer. Het Germaanse joelfeest (Yule of Midwinter) duurde twaalf dagen. Er werden kampvuren gebouwd en kaarsen aangestoken als symbool voor het licht (in ons en buiten ons) dat weldra de duisternis zou overwinnen. Het christendom heeft dit feest als uitgangspunt genomen voor het Kerstfeest enige dagen later – niet voor de geboorte van de zon, maar voor die van de zoon. Omdat toch niet precies duidelijk was wanneer Jezus is geboren, hebben ze het geboortefeest midden in de joelperiode geplaatst. Nog steeds zijn er oorspronkelijk heidense gebruiken aan verbonden. Zo stamt de kerstboom af van het Keltische gebruik om wintergroene bomen en takken in huis te halen en te versieren met stro en vruchten. De altijd groene boom vertegenwoordigt de levenskracht in de natuur die zelfs de winter trotseert.
Heb een magische midwintertijd allemaal!
