18/07/2023
//Ode aan de ouder achter de camera
+ w!n@ctie\\
Je wondertje wordt groot! Je ziet het aan de kleren die gisteren nog precies pasten en vandaag veel te klein zijn geworden, je ziet het aan de eigenwijze blik die ze je soms geven als je hen iets vraagt te doen en zeker weten hoor je het aan de groeiende vocabulair die ze gebruiken tegen hun vriendjes en vriendinnentjes... Soms hoor je een gesprek aan met rode oortjes...
Angstvallig leg je alle veranderingen op de gevoelige plaat vast.. van het voor het eerst omrollen en voor het eerst kruipen, de eerst voorzichtige stapjes aan papa zijn vingers tot de eerste wendag op school en hun laatste dag op de basisschool... allemaal mooie en speciale momenten die het zeker ook verdienen om te worden vastgelegd door jou!
Die momenten die zo trots op social media worden gedeeld.. Ik zie deze foto's regelmatig voorbij komen van vrienden en vriendinnen in mijn timeline....
Maar weet je wat me opvalt bij al die foto’s... je kind staat er super trots en met een grote glimlach op... maar jij bent in geen velden of wegen te bekennen! En dat terwijl je er wel bij was! Je hebt het moment immers weten vast te leggen.
Huh?? zul je nu wel denken... hoe bedoelt die gekke fotografe dat??!
Nou simpel! Jij hebt als super trotse ouder al die momenten geweldig vastgelegd voor je kind om later op terug te kunnen kijken, maar op bijna geen enkele foto sta je zelf (samen met je kind). De foto's komen in een album te zitten, of je bewaard ze allemaal drie dubbel op harde schijven en de computer... voor later... als herinnering om nog eens op terug te kijken....
Hoe hard het misschien ook even klinkt, maar als je kind later die foto’s terug kijkt, dan zou hij of zij het ook wel enorm fijn vinden om er samen met JOU op te staan en zich niet alleen het moment te herinneren. Later zullen alle gemaakt foto’s immers een herinnering aan jou gaan vormen.....
Ik moet ook heel eerlijk bekennen dat ik me er zelf ook schuldig aan maak hoor! Mijn dametje wordt de laatste dag vd zomervakantie alweer 7 jaar en in deze hele periode heb ik maar 1x een professionele fotoreportage laten maken! Dat was toen ze zo’n beetje 1,5 jaar oud was en ik opklom uit een diep medisch dal... Natuurlijk zijn er 1000den foto's van mijn dametje en al haar geweldige belevingen, maar op maar een handjevol daarvan sta ik zelf samen met haar...
Daarom vandaag deze ode en boodschap aan de ouder achter de camera... kom deze zomer eens achter de camera vandaan en laat een mooie fotoreportage in het bos of op het strand maken! Lekker stoeiend en rollebollend met je kind(eren)! Lekker lachen en gek doen, mooie herinneringen SAMEN maken......
** winactie**
Deel deze inspirerende post met al je vrienden en vriendinnen openbaar.
Bij 150 deelacties (ja er moet wel iets gedaan worden om iets te gek gaafs te kunnen winnen) geef ik een complete fotoreportage weg incl. een harmonica boekje met de mooiste foto's uit jullie serie!