Legnica Cantat to festiwal pieśni chóralnej o formule otwartej. Uczestnicy reprezentują wszystkie epoki, style i gatunki wielogłosowej muzyki wokalnej. Główna nagroda nosi imię Jerzego Libana z Legnicy – śląskiego kompozytora, teoretyka muzyki i filologa-grecysty. Festiwal nawiązuje do tradycji muzycznej Legnicy, sięgającej czasów Henryka Brodatego, który był trubadurem, a miasto szczyciło się wówczas posiadaniem największego skriptorium.
Pierwszy Konkurs odbył się w dniach 9-11 czerwca 1967 roku pod nazwą „Dolnośląskie Święto Pieśni”. Inicjatorem konkursu był Henryk Karliński, animator kultury, dyrygent i założyciel legnickiego chóru „Madrygał” działającego do dziś. Impreza wzbudziła zainteresowanie zespołów chóralnych oraz dyrygentów i bardzo szybko zyskała rangę ogólnopolskiej. Z czasem impreza wzbogacała się o nowe formy kontaktu z uczestnikami i publicznością, takie jak: koncerty towarzyszące, wystawy, warsztaty i seminaria.
Satyrykon jest festiwalem o określonym już w świecie prestiżu. Poświadcza to: plakietka grand prix przyznana przez amerykańskie pismo "Witty World", jak również maksymalna nota "5 gwiazdek" przyznana przez FECO (Federacja Organizacji Rysowników). Jego inicjatorami w 1977 roku byli legniczanin Andrzej Tomiałojć i wrocławianin Robert Szecówka. Początkowo Satyrykon miał charakter lokalny. Pierwszy - był wystawą rysunków środowiska wrocławskiego, ale już w 1978 roku przekształcił się w ogólnopolską, konkursową wystawę rysunku satyrycznego. W ten sposób Legnica stała się pierwszym i przez wiele lat jedynym miejscem spotkań twórców polskiej satyry, zaś sam Satyrykon skutecznie przyczyniał się do popularyzacji rysunku satyrycznego w Polsce.
W ciągu następnych lat Satyrykon wzbogacał swój program i poszerzał formułę. W 1980 roku po raz pierwszy zorganizowana została Międzynarodowa Wystawa Fotograficzna Fotożart, zaś prace nadsyłane na konkurs rysunku satyrycznego oceniano w dwóch kategoriach: satyry i żartu. Obie wystawy łączyła wspólna nagroda Grand Prix Satyrykonu. W 1985 roku Ogólnopolska Wystawa Rysunku Satyrycznego stała się oficjalnie konkursem międzynarodowym. Wówczas utwierdziły się i spektakularnie poszerzyły kontakty z artystami, krytykami sztuki i organizatorami festiwali z zagranicy.
Obecnie Międzynarodowa Wystawa Satyrykon jest konkursem otwartym dla rysowników, grafików, malarzy, rzeźbiarzy, plakacistów i fotografików. Co roku na Satyrykon wpływają tysiące prac z całego świata. Poza wystawą konkursową podczas Satyrykonu odbywają się liczne imprezy towarzyszące. Najważniejsze z nich to wystawy autorskie najwybitniejszych twórców. Dotychczas swe osiągnięcia prezentowali w Legnicy m.in. Eryk Lipiński (twórca warszawskiego Muzeum Karykatury), Szymon Kobyliński, Zbigniew Jujka, Andrzej Mleczko, Edward Lutczyn, Sławomir Mrożek, Roman Cieślewicz, Franciszek Starowieyski, Franciszek Maśluszczak, Gerhard Gepp, Janusz Kapusta, Zygmunt Januszewski, Andrzej Czeczot, Janusz Stanny, Jiri Sliva, Andrzej Krauze, Rafał Olbiński, Zdzisław Witwicki, Andrzej Legus, Grzegorz Szumowski, Leszek Wiśniewski, Borislav Stanković, Mikhail Zlatkovsky, Józef Wilkoń, Alessandro Gatto, Andrzej Dudziński, Jerzy Kołacz, Adam Korpak, Florian Doru Crihana.
Również najwybitniejsi artyści (m.in. Zygmunt Januszewski, Stasys Eidrigivicius, Janusz Kapusta, Eugeniusz Get-Stankiewicz, Jerzy Czerniawski, Wiktor Sadowski, Wiesław Wałkuski, Wiesław Rosocha, Rafał Olbiński, Mieczysław Górowski, Jan Lenica, Krzysztof Nitsch, Piotr Gawron, Tomasz Ross, Józef Stasiński, Jan Kucz, Magdalena Dobrucka, Ludmiła Ostrogórska, Antoni Grabowski, Waldemar Świerzy, Andrzej Krauze, Mirosław Gryń, Wiesław Grzegorczyk, Sławomir Sokołowski, Józef Wilkoń, Bogna Otto-Węgrzyn, Oleg Dergaczow, Mieczysław Wasilewski, Marcin Bondarowicz, Tadeusz Michał Siara) są co roku autorami oprawy graficznej wydawnictw, dyplomów i medali satyrykonowych. Tworzą one obecnie cenną kolekcję.
Legnicki Satyrykon to także wspaniały zbiór prac podarowanych przez autorów z Polski, Europy, Azji, obu Ameryk i Australii. Galeria Satyrykonu, bo tak nazwano tę kolekcję, liczy obecnie ponad dwadzieścia cztery tysiące prac. Przez 35 lat udało się organizatorom Satyrykonu skupić wokół imprezy najwybitniejszych twórców tej dziedziny, pozyskać ogromne rzesze odbiorców i sympatyków, jurorów, sponsorów i mecenasów.
LEGNICKIE CONVERSATORIUM ORGANOWE
Legnickie Conversatorium Organowe organizowane jest od 1986 r. Festiwal popularyzuje współczesną muzykę organową i kameralną, a przede wszystkim służy promocji młodych kompozytorów i wykonawców. Celem festiwalu jest stworzenie kompozytorom, wykonawcom i teoretykom muzyki z kraju i zagranicy warunków do systematycznych spotkań i dyskusji na temat najnowszej twórczości na organy, inspirowanie kompozytorów do poszukiwań i eksperymentów, a także popularyzacja wiedzy o wysokiej klasy instrumentach, jakimi są organy w katolickiej katedrze św. Ap. Piotra i Pawła i ewangelickim kościele Marii Panny. Od 2019 roku impreza nosi imię założyciela LCO - profesora Stanisława Moryty.
LEGNICKA AKADEMIA FILMOWA
Legnicka Akademia Filmowa - Warsztaty Filmu Animowanego to niezwykłe wydarzenie w życiu kulturalnym Legnicy. Na LAF-WFA nauczają wybitni artyści z tytułami profesorskimi. Wielu uczestników legnickich warsztatów zostało absolwentami PWSFTviT lub innych szkół wyższych ze specjalizacją filmową.
Program LAF-u zakłada samodzielną realizację przez każdego uczestnika indywidualnie lub w niewielkich grupach filmu lub etiudy filmowej opartej na autorsko opracowanym scenariuszu na temat określony z rocznym wyprzedzeniem. Realizacje odbywają się pod opieką pedagogiczną i artystyczną wybitnych osobowości polskiej animacji. Większość filmów powstaje przy wydatnej pomocy innych uczestników, szczególnie gdy realizują je debiutanci, ale ambicją uczestników jest nakręcić film samodzielnie. Ideą warsztatów jest indywidualna autorska realizacja własnego filmu, ale jednocześnie uczestniczenie we wszystkim co dzieje się wokoło.
Projekt od pierwszej edycji ma określony program ramowy, który modyfikowany jest w zależności od potrzeb (skład uczestników, wykładowców, temat). Podporządkowany jest określonym celom, adresowany do każdego zainteresowanego kreatywnym uczestnictwem w kulturze, również tych, którzy jeszcze nie sprecyzowali swoich zainteresowań. Ma inspirować zainteresowanie pokrewnymi dziedzinami sztuki jak film, fotografia, muzyka, literatura, teatr. Obejmuje klasyczne formy animacji oraz nośniki obrazu, jak taśma filmowa 16 i 35 mm, film non kamerowy, łącznie z obróbką chemiczną. Gro zagadnień dotyczy kompozycji obrazu, liternictwa, kolorystyki, scenopisarstwa, języka filmowego, elementów montażu, oświetlenia, ruchu wewnątrzkadrowego.
STREFA DE...
Pierwsze występy miały miejsce w 1996 roku na Scenie Kameralnej Centrum Sztuki - Teatr Dramatyczny w Legnicy. Udało się tam zorganizować 4 imprezy. W ramach reorganizacji instytucji kultury na terenie miasta koncerty te zostały przeniesione pod skrzydła Legnickiego Centrum Kultury, które jest ich organizatorem do dzisiaj. Tym samym w 1999 roku na Salę Lustrzaną Akademii Rycerskiej powróciły dźwięki szeroko rozumianej muzyki rockowej i alternatywnej. Przez dekadę w tym miejscu, na blisko 80 imprezach, zaprezentowały się dziesiątki wykonawców muzyki punk, hardcore, oi!, metal, hard rock, reggae, ska, gotyk, cold wave, elektro, hip-hop, alternatywa czy rock. Jesienią 2009 roku w Akademii Rycerskiej rozpoczął się długo wyczekiwany remont, powodując konieczność poszukiwań alternatywnej przestrzeni dla projektu Strefa de…
W wyniku szczęśliwego zbiegu okoliczności, w 2010 roku pojawiła się prywatna inicjatywa w Legnicy - klub Spiżarnia. Dzięki współpracy pomiędzy Klubem a Legnickim Centrum Kultury, Strefa de… nie zaprzestała działalności i z powodzeniem kontynuuje ją do dzisiaj przy ul. Piastowskiej 1.
Strefa de… prezentuje wykonawców z szeroko rozumianej sceny rockowej, alternatywnej, niezależnej. Jest kontynuacją takich legnickich cyklicznych imprez jak koncerty pod hasłem "Prowincja" i "Hyde Park", które miały miejsce na przełomie lat 80. i 90. Na strefowych imprezach występują zarówno debiutanci, jak i uznane muzyczne marki. Od samego początku Strefa de… zakładała przeniesienie elementów organizacyjnych charakterystycznych dla koncertów sceny niezależnej w warunki zinstytucjonalizowane. Czy to się udaje? To już pozostawiamy ocenie wykonawców oraz naszej "strefowej" publiczności.
