Ulica Mickiewicza w Słubicach to miejsce nr 6 oznaczone w ramach "Ścieżki edukacyjnej po historycznych miejscach Słubic" (autorzy: Roland Semik, Katarzyna Semik, Eckard Reiß). Mickiewicza 1a znajduje się obecnie jeden z miejscowych punktów gastronomii. kawiarnia Prinz Leopold Garten, a od ok. 1970 - lokal Słubiczanka. Willa Księcia Leopolda przy ul. Mickiewicza 3 - została wybudowana ok. 1900 dla
właściciela dóbr rycerskich M. Jest przykładem wiejskiej willi ziemiańskiej łączącej budownictwo wiejskie i architekturę miejską. Budynek stanowi teraz siedzibę Sądu Rejonowego, Wydziału Ksiąg Wieczystych. Zachowały się oryginalne drzwi z czasów budowy willi. Teren za budynkiem był niegdyś wypielęgnowanym ogrodem. Mickiewicza i ul. Jedności Robotniczej w 1840 r. znaleziono fragmenty ceramiki kultury łużyckiej. Przy An der Seidenfabrik 11 (ob. Mickiewicza 10) nieopodal fabryki jedwabiu znajdował się Dom wspólnoty ewangelickiej. Ostatnie spotkanie wspólnoty ewangelickiej odbyło się 31 grudnia 1944, po czym dom ten przeznaczono dla niemieckich uciekinierów ze wschodu. To tu od 24 czerwca do 25 listopada 1945 odbywały się Msze św. odprawiane przez ks. Maximiliana Lobodę z Frankfurtu. Tutaj też urządzono pierwszą w mieście bibliotekę ze zbiorami pochodzącymi z prywatnych darowizn mieszkańców. Sala domu wspólnoty służyła również za salę kinową aż do otwarcia nowego kina w 1948. W 1980 przy ul. Mickiewicza 10 uruchomiono Filię Zarządu Regionalnego NSZZ Solidarność w Gorzowie Wlkp. Charakterystyczny budynek Kasyna przy ul. Mickiewicza 11 wzniesiono ok. 1890, mieściło się w nim kiedyś kasyno 12 Pułku Dragonów, potem kasyno MON. Na początku lat 90-tych przekształcone w restaurację i kasyno (przy okazji dobudowano nowe wejście z żółtej cegły). Adres ul. Mickiewicza 12 wiąże się przede wszystkim z Domem Partyjnym PPR uruchomionym w Słubicach 11 czerwca 1945. To tu często decydowano o losach miasta w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej. Przy ul. Mickiewicza 20 siedzibę miała administracja miasta Słubice, jednak w 1975 zdecydowano się ją przenieść na ul. Jedności Robotniczej. Mickiewicza 21 mieści się obecnie apteka. Nowy budynek wzniesiony ok. 2000 powstał według projektu architekta M. Machnacza. Wcześniej wznosiła się tu okazała kamienica rentiera H. Keilinga, w której siedzibę miała poczta – Frankfurt (Oder) Postamt 3. Pomnik księcia Leopolda Brunszwickiego wznosił się w Dammvorstadt dla upamiętnienia Leopolda Brunszwickiego (1752-1785), siostrzeńca Fryderyka II Wielkiego, a od 1776 szefa 24 Pułku Grenadierów we Frankfurcie nad Odrą oraz komendanta miasta. Lokalizacja tego pomnika to teren dzisiejszego parkingu przed wieloletnią siedzibą Sanepidu przy ul. Mickiewicza 4. Podczas powodzi miasta z kwietniu 1785 pływał rybackim czółnem po Odrze i ratował ludzi odciętych od świata przez żywioł. 27 kwietnia książęca łódka zaczepiła się o zarośla, Leopold wpadł do wody i chwilę potem utonął. Jego ciało znaleziono 2 maja przy Holzhofstraße 1 (ob. Kopernika). Książę Leopold był jedyną ofiarą śmiertelną tej powodzi. W Dammvorstadt, czyli dzisiejszych Słubicach, postanowiono upamiętnić księcia. Obecna ul. Nadodrzańska otrzymała nazwę Książęcy brzeg. Poświęcony mu pomnik zaprojektowany został przez prof. Christiana Bernharda Rhode. Jego oficjalne odsłonięcie miało zaś miejsce 11 sierpnia 1787 r. Koszty wykonania monumentu wyniosły 3.263 talarów, 9 groszy i 6 fenigów. Dzieło znalazło się na okrągłym postumencie w miejscu, gdzie znaleziono zwłoki księcia. Przedstawiało 3 kobiece figury - alegorie filantropii, nieugiętości i skromności. W skład pomnika wchodziły też bogini miasta oraz germański bóg Odry Viadrus. Na frontowej stronie monumentu znalazła się podobizna księcia, daty jego życia, zaś na tylnej - inskrypcja: „Filantropia, nieugiętość, skromność, trzy niebiańskie siostry, dźwigają tę urnę uwiecznionego Leopolda i lamentują z boginią miasta, którego mieszkańców spieszyłeś ratować, i lamentują z bogiem Odry, w której to wodach utonąłeś, że Ziemia swój klejnot utraciła”. W 1945 po 158 latach istnienia pomnik został zdemontowany. Jego dalsze losy po zakończeniu wojny pozostają nieznane. Prinzenufer przemianowano na ul. Wilhelma Piecka. Cokół został wykorzystany do budowy nieistniejącego już pomnika polskich pilotów wojskowych przy ul. Dąbrówki. Tekst: Roland Semik, Katarzyna Semik, Eckard Reiß (treść tablicy nr 6 w ramach projektu "Ścieżka edukacyjna po historycznych miejscach Słubic", wszelkie prawa zastrzeżone).
